________________
धमावाध ॥११३॥
HILॐॐॐAshare)
पसन्नचंदो नमइ तुम्भे ॥२०० ॥ तं पणमंतं नाउं, सोमो फरिसेइ पाणिणा निवई । मज्जतो इव तस्संग-संगयं मग्गरयनियरं ।। २०१॥ कुमरोवि सउल्लासं, सोमरिसिं पणमिऊण जपेइ । लहुपुत्तो तुह पत्तो, एसो पयपउमभमरत्तं ॥ २०२॥ अह सोमो नेहाओ, सीसं अग्घायकमलमिव तस्स । आलिंगइ सव्वंगं, तं नवमेहु व्व गिरिसिहरं ।। २०३ ॥ सोमस्स नीहरंतं, तं नयणजलं तया य कोउण्डं । जायं खणण अंधत्त-नासणे ओसहं परमं ॥२०४ ॥ तो दटुं नियपुत्ते, पुच्छइ कुसलाइ सुयसिणेहेणं । पमगंति ते वि सव्वं पि सुंदरं तुह पसाएण ॥ २०५ ।। अह तं त.वसभंडं केरिसयं अपडिलहियं जायं ? । इय चिंतिऊण बक्कलचीरी पविसेइ उडजम्मि ॥ २०६ ॥ तो तावसभंडाई, ताई नियउत्तरीयअंतेण । पडिलेहिउं पवत्तो, पुव्वगमत्तेण संवलिओ ॥ २०७ ॥ तस्स य एवं चिंता, संजाया किं जईण पत्ताइ । चिरवलियाए कत्थवि, पुराइ पडिलेहियाइ मए ॥२०८॥ इय ईहापोहगवेसणाइ से जाइसरणमुप्पन्न । कल्ले कयं व सरइ य, देवमच्चाइ निययभवं ॥ २०९ ॥ अह पुत्वभवायरियं, वक्कलचीरी सरेवि सामन्नं । वेरग्गउदयगिरवरआरूढो सहसकिरणु व ॥ २१०॥ अइकमिय धम्मझाण, सुकज्झाणे तो ठिओ वीए । वक्कलचीरी पत्तो, केवलनाणं अवरमाणं ॥ २११ ॥ तकालकेवलेणं, नासिबनीसेससंसओ अह सो । पिउबंधवाण पुर
ओ, धम्म आइसइ सुद्धप्पा ॥ २१२ ॥ तत्तो वक्कलचीरिं, सुरअप्पियसाहुलिंगसोहिल्लं । ताओ य बंधवो विह, नमति संपत्तसम्मत्ता ॥ २१३ ॥ अह अन्नदिणे सेणिय !, अम्हेवि समोसढा विहरमाणा । पोयणपुरआसन्ने, मणोरमुज्जाणमज्झम्मि ॥ २१४ ॥ वक्कलचीरी पत्तेय-चुद्धसाहू तो निययपियरं । मुत्तण अम्ह पासे, पत्तो अन्नत्थ नरनाह ! ॥ २१५ ॥राया पसन्नचंदोवि, गिहिगओ ठाविऊण रज्जम्नि । बालं पि निययपुत्तं, पव्वइओ अम्ह पासम्मि ।। २१६ ॥ एवं निवस्स अक्खिय,
14॥११३॥
