________________
धर्मविधि है|
तुम्भे पलोभिऊण, मह बंधुं इत्थ आणेह ॥१०४॥ इय रायाएसेणं, तडिठियआरवखपुरिससहियाओ। मुणिवेसधारिणीओ, वेसाउ प्रकरणम् ॥११०॥
गयाउ तंमि वणे ॥ १०५॥ दिह्रो पक्कलचीरी, बिल्लाइफलाइँ गिहिउँ वलिओ । दट्ठण ताउ सो वि हु, तेसिं अभिवायणं कुणइ ? ॥१०६॥ पुच्छइ मुद्धत्तेण य, के तुब्भे ? कत्थ आसमो तुम्ह? । इय सोउं हसियमुहाभणंति ता महुरवाणीए ॥१०७॥भो रिसिवुमार !! अम्हे, पोयणपुरवासिणो महामुणिणो । तृह अतिहीओ पत्ता, करेसु पाहुन्नयं किंपि ॥१०८॥ पभणइ वक्कलचीरी, पाहुन्ने भो महेसिणो हू तुम्हे । महुराइ सुपक्काई, एयाइँ फलाइँ भुजेह ॥ १०९ ॥ ताओ भणंति अम्हाण, आसमे भद्द ! एरिस फलाई। अइनीरसाणि नीरस, न भुंजई कोवि कइयाबि ॥ ११० ॥ पिक्खेसु अम्ह आसम-रुक्खफलाणं च वन्नियं एयं । इय वुत्तुं | दुममूलं, पत्ताओ ताउ तेण समं ॥ १११ ॥ तो से सक्करखज्जूर-दक्खपमुहाइँ दिति भक्खाई । सो तप्फलरसगिद्धो, बिल्लाइसु विम्मुहो जाओ ॥ ११२ ॥ काऊण तमासन्न, नियअंगप्फसणं च कोरेति । उन्नयपओहरे नियउरम्मि ठावंति तस्स करं ॥११३॥ सो जंपइ महरिसिणो, तुम्हाणं केण कोमलं अंगं ? । कह एए घोरथला, सुकोमला हुति हिययंमि ? ॥ ११४ ॥ पभणति ताउ कोमल-करोहि तस्संगफंसणपराओ। भद्दऽम्हे सयकालं, भुंजामो एरिसफलाई ॥११५॥ तब्भक्रूणओ देहम्मि, मद्दवं एरिसं हवइ अम्हं । अच्चंतोवचएण य, इमे थला हुंति हिययम्मि ॥११६॥ तो मुंच तुमं आसम-मेयं बिल्लाइविरसफलजुत्तं । आगंतूणं अम्हा-समम्मि अम्हारिसो होसु ॥११७॥ अह विविहभक्खलुद्धो, सो मुद्धो तत्थ ताहि सह गंतुं । गहिऊणं संकेयं, पत्तो नियआसमकुडीए ।। ११८ ॥ संठाविऊण तावस-भंडमसेसपि तवनिहाणं व । संके यठाणमेसो, अहिटियं ताहि संपत्तो ॥ ११९ ॥ तइया य सोमचंदो, रुक्खारूढेहि चारपुरिसेहिं । आगच्छंतो दिट्ठो, कहिओ तासिं च साणं ॥ १२० ॥
॥११॥
RESPECIA