________________
5361393Gk
उवइढे जो परेण सद्दहइ । छउमत्येण जिणेण व उवएसरुइत्ति बोद्धव्वो ॥ ३ ॥ रागो दोसो मोहो, अन्नाणं जस्स अवगयं होइ । आणाए रोयंतो सो खलु आणाई भणिओ ॥४॥ जो मुत्तमहिज्जतो, सुएण उग्गाहए य सम्मत्तं । अंगेण बाहिरेण व, सो मुत्तरुइत्ति नायव्यो ॥ ५॥ एगपएणेगाई, पयाइं पयरई रुइय सम्मत्ते। उदगि व तिल्लविंद, सो बीयरुइत्ति नायव्वो॥ ६॥ सो होइ अभिग्गमरुई, सुयनाणं जस्स अत्थओ दिटुं । एक्कारस अंगाई. पइन्नगा दिहिवाओ य ॥७॥ दव्वाण सव्वभावा, सव्वपमाणेण जेण उवलद्धा । सव्वाहि नयविहीहिं, वित्थाररुई हवइ एसो ॥ ८॥दसणनाणचरित्ते, तवविणए सच्चसमिइगुत्तीसु । जो किरियाभावरओ, सो खलु किरियारुई नाम ॥ ९ ॥ अणभिग्गहियकुदिट्टी, संखेवरूइत्ति होइ नायव्यो । अविसारओ पवयणे, अणभिग्गहिओ य सेसेसु ॥ १० ॥ जो अत्थिकायधम्मं, सुयधम्म खलु चरित्तधम्मं च । सद्दहइ जिणाभिहियं, सो धम्मरुइत्ति नायव्वो ॥ ११ ॥ इति दशविधं सम्यक्त्वं धारयेदिति पिण्डार्थः, किं
कृत्वेत्याह-वर्जयित्वा-परित्यज्य त्रिविधं त्रिविधेन-मनोवचनकायैः किं तत् ?-मिथ्यात्वं, तस्य स्वरूपमिदं-देवबुद्धिरदेवेऽपि, है। कुगुरौ गुरुवासना । अतत्त्वे तत्त्वबुद्धिर्या, तन्मिथ्यात्वमुदाहृतम् ॥ १॥ इदानीं सम्यक्त्वलाभे यत्कर्त्तव्यं तत्सदृष्टान्तमाह
अश्दुलहे सम्मत्ते, संपत्ते भोगसंगमवहाय ।
गिएिहज्ज साहुधम्मं, दसभेयं थूलनडु व ॥ ४३ ॥ व्याख्या-अतिदुर्लभे-बहुकर्मक्षयोपशमलभ्यत्वात् सम्यक्त्वे सम्पाप्ते भोगसङ्ख-विषयसुखं अपहाय-परित्यज्य साधु
8156159144199%