________________
धर्मविधि: || ५५i
पुन्निमगो अलिणीए, मक्खपिंडु व्व निम्मविभो ॥१२९॥ तचो गमणणुकूल, वेलं कलिऊण पल्लिनाहेण | सुत्ता तिमत्रमाणेण, बोहिया ते गुरुसरेण ॥ १३० तिवारं वुत्ता विह, न जाव थेवंपि दिदि पडिवयणं । ताव समोवे होऊण, तेण अवलोइया सव्वे ॥ १३१ ।। अह विगयजीविए ते, सव्वे दट्टण चिंतियं तेण । अमुणियनामफलाणं, उवभोगफलं अहो एयं ॥१३२।। अहमवि एयमवत्थं, इमाइ भुत्तुं फलाइँ वच्चंतो। जइ निकारणवच्छल-मुणिवइनियमो न मे हुँतो ॥ १३३ ॥ ते गुरुणो गुणनिहिणो, नाणवइवा जयंतु जा जीवं । जेहि नियमप्पयाण-उछलेण मह जीवियं दिनं ॥ १३४ ॥ इय सुचिरं गुरुमुववृहिऊण, अच्चंतसोगविहुरो सो । तप्पहरणाइउवगरण मेगठाणम्मि उविऊण ॥ १३५ ॥ चिंतइ नियपल्लीए, पुव्वं भमिऊण परियणसमेओ । कह संपइ एगागी, तत्थवि मुयसन्बपरिवारो ॥ १३६ ॥ दंसिस्सामि मुहमह, लोगाणं पयडमेव 1 वञ्चतो । इय चिंतिऊण चलिओ, संजाए अद्धरत्तम्मि ।। १३७ ।। अह सिग्घ चिय पत्तो, नियगेहे हत्थगहियकरवालो। केणावि अनज्जतो, सिजाभवणे पविहो य ॥ १३८ ॥ पिच्छइ य पज्जलंत-प्पईवपसरतकंतिपडलम्मि । सिज्जाए नियमज्जं, पुरिसेण समं सुहपसुत्तं ।। १३९॥ तत्तो भालयलसमुल्लसंत-रंगंततिवलिविगरालो । दंतग्गभागनि?र-टो गाढकोवेण ॥ १४० ॥ विष्फारियफारारुण-नयणुब्भडकं तपडलपल्लवियं । आयड्रिऊण खग्गं, चिंतेउमिमं समाढत्तो ॥ १४१॥ || को अज्ज एस कीणास-वयणमणुसरिउमिच्छइ वरागो । जो मइ जीवंते विहु, मम भउज सेवइ अणज्जो ॥ १४२ ॥ किं वा इमावि पावा, मम भज्जा चत्तलज्जमज्जाया । पुरिसाहमेण केणवि, सर्दि एवं पसुत्त ति ॥१४३।। इत्थ ठियाणि वि | | दुन्नि वि, इमाणि खंडेमि खग्गघाएण । अहवा लोयविरुद्ध, इत्थिवह कह करेमि अहं ॥१४४ ॥ जम्हा उक्कडपरचक्क