________________
श्री खोध- न्यु
નિર્યુક્તિ f
भाग-२
म
।। ७२४ ॥ म
ण
भ
T
પછી ગ્રહણ કરાયેલો પણ કાળ વ્યાઘાત પામે તથા કોઈક સાધુની સાથે અથડાઈ જવાય (અંધારાના કારણે) તો કાળ હણાય. પત્થર વગેરે પડે, કે પોતાનું પતન થાય કે ઉજઈનો સ્પર્શ થાય, તો એમાં કાલ હણાય. તથા જો પ્રમાર્જન ન કરતો પ્રવેશે તો કાલ હણાય. જો ગભરાઈ જાય, તો પણ કાલ હણાય. છીંક આવે તો પણ કાળ હણાય. બિલાડી કે કુતરા વગેરે भे तीर्छा-खाडा छेह उरता (झाड पाडता) भय...
આમ આ હમણાં જ કહેવાયેલા કારણો વડે કાળનો ભંગ થાય.
ओ.नि. :
मो
स्थ
णं
स
आगम्म इरियावहिया मंगल आवेयणं तु मरुनायं ।
सव्वेहिवि पट्टविएहि पच्छा करणं अकरणं वा ॥६५६ ॥
भ
ओ
आगत्य च गुरुसमीपमीर्यापथिकां प्रतिक्रामति, कायोत्सर्गं चाष्टोच्छ्वासं पञ्चनमस्कारं चिन्तयति, तेनैव ग चोत्सारयति, मङ्गलमिति पञ्चनमस्कार उच्यते, तत ईर्यापथिकां प्रतिक्रम्य गुरोः 'आवेदयति' निवेदयति कालमित्यर्थः । अत्र मरुओ बंभणो तेनैव ज्ञातं दृष्टान्तः, तंजहा- कम्हिइ पट्टणे धिज्जायाणं राइणा दिन्नं, तेसिं च घोसावियं - जो सामन्नो सो गेण्हउ आगंतूणं भागं एत्थ, एवं हक्कारिए जो आगतो तेण लद्धो भागो, जो पुण गामाईसु गतो सो चुक्को, एवं साहूवि दंडधारिणा घोसिए जे उवउत्ता ठिया णिवेदिए य काले जेहिं सज्झाओ पट्टविओ ताणं सज्झाओ दिज्जइ, जे
स्स
11 928 11
