________________
(भा.-१७
श्रीमोध-स्थ
'संजमतो छक्काया' संयमविराधनामङ्गीकृत्य षट्कायविराधना संभवति । 'आय'त्ति आत्मविराधना संभवति, निति कथं ?, 'कंटऽद्विाजीरगेलण्णे' कण्टकेभ्यः अस्थिशकलेभ्यः आहारस्या-जरणेन तथा ग्लानत्वेन । 'णाणे' ज्ञानविराधना
कथं भवति ?, स हिण्डन् ज्ञानाचारं न करोति, 'दंसणचरगाइवुग्गाहे' दर्शनविराधना, कथं संभवति ?, स ॥४८॥
ह्यगीतार्थश्चरकादिभिर्युद्ग्राह्यते, ततश्चापैति दर्शनम्, किं पुनः कारणं चारित्रं न व्याख्यातम् ?, उच्यते ज्ञानदर्शनाभावे म चारित्रस्याप्यभाव एव द्रष्टव्यः । द्वारम् । एवं तावदेकः कारणिको 'निक्कारणिओ य सोवि ठाणट्ठिओ दूतिज्जंतओ य भणिओ'
ચન્દ્ર. : હવે આ જ ગાથાનું ભાષ્યકાર વ્યાખ્યાન કરે છે.
ઓઘનિર્યુક્તિ-ભાગ્ય-૬૭ : ટીકાર્થ : (૧) સંયમવિરાધનાની અપેક્ષાએ દોષ જોઈએ તો આ એકાકી અગીતાર્થને ષકા વિરાધના રૂપ દોષ સંભવે છે. ' (૨) કાંટાઓ વડે પત્થરના ટુકડા વડે કે ઠળીયાઓ વડે, આહાર ન પચવાના કારણે કે માંદગીને કારણે એને આત્મવિરાધના સંભવે.
(3) मटतो मातार्थ शानायारने न पाणे, (૪) તે અગીતાર્થ ચરઈ-પ્રરિવ્રાજક વડે વ્યક્ઝાહિત કરાય, અર્થાત્ તેઓ કુતર્કદિ દ્વારા જૈન દર્શનને ખોટું અને
.
वा॥४८
॥
dि FE
