________________
स्स
मा.-२८
श्री मोध-त्यु
રાજા પોતે પ્રભુ સ્વામી હોવાથી સાધુની પ્રશંસા નથી કરતો, એના વિજયને સ્વીકારતો નથી. ઉલ્યું જૈન સાધુનો જય થયો नियुति
હોવા છતાં જૈનદર્શનને નિંદે છે. એટલે આ વાદી સાધુ વિદ્યા વગેરેના બલથી સભા વચ્ચે જ તે રાજાના માથા ઉપર પગ
મૂકી અદૃશ્ય થઈ ગયો. ॥ १४८॥ આવું બનવાથી રાજા પોતાનું ઘોર અપમાન થયેલું માનતો ભયંકર દ્વેષ પામે.
वृत्ति : उत्तमार्थद्वारप्रतिपादनायाह - ओ.नि.भा. : निज्जवगस्स सगासं असई एगाणिओ वि गच्छिज्जा ।
सुत्तत्थपुच्छगो वा गच्छे अहवावि पडिअरिउं ॥२८॥ व्याख्या-निर्यापयति-आराधयति निर्यापकः-आराधकस्तस्य 'सकाशं' मूलम् असति-द्वितीयाभावे एकाक्यपि कालं कर्तुकामो गच्छेत्, सूत्रार्थपृच्छको वा गच्छेत् । उत्तमार्थ-स्थितस्यैकाक्यपि मा भूद् व्यवच्छेदः 'अहवावि पडियरिउं' अथवाऽपि 'प्रतिचरितुं' प्रतिचरणाकरणार्थम् । 'उत्तिमढे वा' सो साहू उत्तिमटुं पडिवज्जिउकामो, आयरियसगासे य नत्थि निज्जवओ ताहे अन्नत्थ वच्चिज्जा, तो ससंघाडओ वच्चउ, असति ताहे एगो एगाणिओ वच्चिज्जा, अहवा । उत्तिमट्ठपडिवण्णओ साहू सुओ, तस्स सुत्तत्थतदुभयाणि अपुव्वाणि, इमस्स य संकिआणि, अण्णस्स य नत्थि, ताहे
॥१४८॥
