________________
श्रीसूत्रकृताङ्गचूर्णि:
॥ १०५ ॥
| हिंसिंसुत्ति रुक्खसालियं अजाणतो आवडतो रोसेण छिंदति । उक्तं हि ' एत्तो कि कट्ठतरं जं मू० ।' ( हिंसतित्ति रुक्खसालं पडतं अणागतं चेव आयुधेण छिंदति । हिंसतित्ति दब्भसूइमादीकंटए मलेति । यथा वा शाक्यभिक्षुः पलं पत्रं छिन्नं वा, योगत्रिककरणत्रिकेण णिसिरति । तच्चे दंडसमादाणे ३ ||६९७||
(मू० ) [ १ ] अहावरे चउत्थे दंडसमादाणे अकस्माद्दंडवत्तिए त्ति आहिज्जति, से जहाणामए के पुरिसे कच्छंसि वा जाव वणविदुग्गंसि वा मियवित्तिए मियसंकप्पे मियपणिहाणे मियवहाए गंता एते मिय | त्ति काउं अन्नयरस्स मियस्स वधाए उसुं आयामेत्ता णं णिसिरेज्जा, से मियं वहिस्सामित्ति कट्टु तित्तिरं वा वट्टगं वा चडगं वा लावगं वा कवोतगं वा कविं वा कविंजलं वा विधित्ता भवति, इति खलु से अण्णस्स अट्ठाए अण्णं फुसइ, अकस्माद्दंडे ।
[२] से हाणामए केइ पुरिसे सालीणि वा वीहीणि वा कोद्दवाणि वा कंगूणि वा परगाणि वा | रालाणि वा णिलिज्जमाणे अन्नयरस्स तणस्स वहाए सत्थं णिसिरेज्जा, से सामगं मयणगं मुकुंदगं | वीहिरूसितं कालेसुतं तणं छिंदिस्सामि त्ति कट्टु सालिं वा वीहिं वा कोद्दवं वा कंगुं वा परगं वा रालयं वा
द्वितीयश्रुतस्कन्धे
द्वितीय
मध्ययनम्
॥ १०५ ॥