________________
। श्रीआचाराङ्ग प्रदीपिका ॥
क्वा २ समाणे से ज्जं पुण जाणेज्जा, मंसं वा मच्छं वा भज्जिज्जमाणं पेहाए तेल्लपूयं वा आएसाए उवक्खडिज्जमाणं पेहाए णो खद्धं खद्धं उवसंकमित्तु उवसंकमित्तु ओभासेज्जा णण्णत्थ गिलाणाए ।। (सू. ५१ )
स साधुर्यदि पुनरेवं जानीयात्, तद्यथा मांसं वा मत्स्यं वा भज्यमानं पच्यमानं तैलप्रधानं वा पूपं, आदेश:- प्राघूर्णकस्तदर्थं संस्क्रियमाणमाहारं प्रेक्ष्य लोलुपतया नो नैव 'खध्धं खध्धं' शीघ्रं शीघ्रमुपसङ्क्रम्यावभाषेत - याचेत, अन्यत्र ग्लानादिकार्यात् ॥ ५१ ॥ सेभिक्खू वा २ जाव समाणे अण्णतरं भोयणजातं पडिगाहेत्ता सुब्धिं सुब्भिं भोच्चा दुब्भिं दुब्धिं परिट्ठवेति । मातिट्ठाणं संफासे । णो एवं करेज्जा ।
सुब्धिं वा दुब्भिं वा सव्वं भुंजे, ण छड्डुए ।। (सू. ५२ )
भिक्षुरन्यतरद्भोजनजातं परिगृह्य सुरभि सुरभि भक्षयेत्, दुर्गन्धं दुर्गन्धं परित्यजेत्, मातृस्थानं चैवं संस्पृशेत्, तच्च न कुर्यात् । यथा च कुर्यात्तथा च दर्शयति सुरभि वा दुर्गन्धं वा सर्वं भुञ्जीत न परित्यजेदिति ॥ ५२ ॥
भिक्खू वा २ जाव समाणे अण्णतरं वा पाणगजायं पडिगाहेत्ता पुप्कं पुप्कं आविइत्ता कसायं कसायं परिवेति । माइट्ठाणं संफासे । णो एवं करेज्जा पुष्कं पुप्फे ति वा कसायं कसाए ति वा सव्वमेयं भुंजेज्जा, नो वं (व) किंचिवि परिट्ठवेज्जा ।। (सू. ५३ )
॥२/१/१/९ ॥
॥ ६७ ॥
