________________
पर्युषणा - ष्टान्हिका
व्याख्यान
।। ३९ ।।
SOCESSORIESTOCKETO
स्त्री ! माहं राज्य जाओ, महारा प्राण जाओ तोपण तप करवाथी हुं भ्रष्ट थवानो नथी. आ प्रकारे राजानां क्रोधयुक्त वचनोने श्रवण करी उर्वशी मोहमायाने फरीथी करती कहेवा लागी हे स्वामिन् ! तमोने कायक्लेश न थाओ. ए तो केवळ प्रेमरसथी ज तो कहेलुं छे, मादे क्रोध करवानो आ समय नथी. प्रथमथी ज अमारा पिताना वाक्यथकी विमुखभावने पामेल अमोए स्वच्छंदचारी पति कर्यो नहि. सांप्रतकाळे पूर्वकमना विपाकथकी तमने अमे वरी तेथी अमारुं संसारसुख पण नाश पायुं तथा शियळ पण नाश पाम्युं. जो स्वाधीन स्त्री-पुरुषोनो संयोग होय त्यारे ज सांसारिक सुख प्राप्त थाय छे. अन्यथा रात्रिदिवसना योगोना पेठे विडंबना ज कहेवाय छे. हे स्वामिन् ! प्रथम तमे नाभिराजाना पुत्र ऋषभदेवस्वामी पासे अमारुं वचन अंगीकार करवानुं कबुल करेल छे. एकदा प्रस्तावे फक्त स्वाभाविक भावथी तमारी परीक्षा करवा निमित्ते आटली नजीवी याचना करी. हा ! हा ! इति खेदे तमे अल्प कार्यने विषे ज क्रोधवश थइ गया. हे नाथ ! हुं तो सुखथकी तथा शियळथकी एम बन्नेथी भ्रष्ट थह, माटे महारे अमिनी अंदर झंपापात करी मरवुं ते ज श्रेयस्कर छे. एवा उर्वशीना वाक्यने श्रवण करी तेने विषे आसक्त चित्तवाळो राजा पोताना वचनोनुं स्मरण करतो कहेवा लाग्यो. हे प्रिये ! पिताना पिताए जे कलुं छे अने पिताए जे कहेलुं छे, ते पर्वना नाशने तेनो पुत्र थइने हुं केम करूं ? हे हरिणाक्षि ! महारी समग्र पृथ्वी, भंडार, हस्ति, अश्व आदि सर्वने तुं ग्रहण कर; परंतु ते वडे करी मने लगारमात्र सुख नथी. ते माटे धर्मना नाशरूप आवा अकृत्यथी तुं महारुं निवारण कर. एवी रीते राजाना वचनो श्रवण करी उर्वशी लगारमात्र हास्य करी कोमळ वाणीवडे करी राजाने कहेवा लागी हे राजन् ! तमारा जेवाने तो जे सत्य वचन छे
BOOKEDEOSEX
भाषान्तरम्
॥ ३९ ॥