________________
भाषान्तरम् ।
पर्युषणाष्टाह्निका व्याख्यान
॥३८
॥
करवाने निमित्ते मारी आज्ञायकी पढहनी उद्घोषणा थाय छे. ए प्रकारे राजाना वाक्यने श्रवण करी तेना निश्चय | वचनोथी चमत्कार पामी, उर्वशी मायावी कपटमपंचयुक्त वचनजालवडे करी कहेवा लागी. हे नाथ ! आ मनुष्यपणुं तथा आq रूप तथा आवा राज्यना सुखने तपस्यादिक कायक्लेशवडे तमे शुं काम विडंबना पमाडो छो ? माटे यथेच्छ सुखने भोगवो, कारण के फरीथी मानवजन्म, राज्य अने भोगादिक क्याथी प्राप्त थशे ? कानने विषे तपावेला सीसा सदृश उर्वशीना वाक्यने श्रवण करी राजा बोल्यो-रे ! रे ! धर्मनिंदा करनारी! मलीन स्वभावधी धर्मने विषे आ तहारी वाणी लेशमात्र विद्याधरना कुळना आचारने विषे उचित देखाती नथी. तहारी सर्व चातुरीने धिक्कार छ, तथा तहारी अवस्था तथा कुलादिकने धिक्कार छ कारण के तुं तप तथा जिनपूजादिक सर्वने निंदे छे. मनुष्यपणु, उत्तम रूप, आरोग्य अने राज्यादिक सामग्री तपस्यादिक करवायी ज पाप्त थाय छे तो ते तप आदि धर्मकर्तव्यने कोण पुरुष न आराधे ? अपितु सर्व डाह्या मनुष्यो धर्मकर्तव्य करे ज; माटे जे धर्मना आराधनने नथी करता ते कृतघ्न कहेवाय छे. वळो धर्मना आराधन करवाथी देहनी विडंबना थती नथी; परंतु केवळ विषयादिकवडे करी ज देहनी विडंबना थाय छे ते माटे यथाशक्ति धर्मकरणी करवी. वारंवार मानवभव प्राप्त थतो नथी. व्रतने धारण करनारा मृगला अने सिंहना बाळको पण अष्टमी चतुर्दशीने विषे आहारादिकनें ग्रहण करता नथी तो हुँ केम ग्रहण करुं ? अहो ! अहो! तेओनुं जाणपणुं तथा मानवपणुं पण धिक्कारने पात्र ज छे के जेओ सर्व धर्मना कारणभूत पर्वना आराधनने करता नथी. श्रीमान् युगादि जिनेश्वरमहाराजे आ उत्तम पर्व छे एवी रीते उपदेश करेल छे, ते माटे ते पर्वने कंठगतप्राण थाय तोपण तप कर्या सिवाय हुं छोडवानो नथी. हे
vieAREER
॥ ३८ ॥