________________
श्रीओघनियुक्ति द्रोणीया
वृत्तिः ॥१४॥
ASSANSAR
प्रतिलेखनाद्वारेअशिवादिः भा.१५-१८
निमित्तं घेत्तवं, अहवा सीसो गहणधारणासंपन्नो निधिकारी जो सो गेण्हाविजइ, जया आयरिओ वुड्डो भवइ तया अवि- गारिस्स सीसस्स देइ, जाहे सो ण होज्जा ताहे अण्णो कोइ पुच्छिज्जइ, ताहे बारसहिं निगंतवं, अह बारसएहिं ण णायं ताहे एक्कारसहिं जाव जाहे एक्केणवि ण णायं होज्जा ताहिं छहिं मासेहिं सुयं ताहे निग्गच्छन्तु, अहवा न चेव णायं असिवं जायं ताहे निग्गच्छंतु । अक्षरव्याख्या-अतिशयनमतिशयः-प्रत्यक्षं ज्ञानमवधिमनःपर्यायकेवलाख्यं, तेन ज्ञात्वा, देवता वा कथयति, भविष्यत्यशिवमिति, निमित्तम्-अनागतार्थपरिज्ञानहेतुर्ग्रन्थस्तस्य ग्रहणं स्वयमेव करोत्याचार्यः शिष्यो वा योग्यो ग्राह्यते निमित्तं, 'परिहाणि जाव पत्तंति द्वादशकेन यदा न ज्ञातं तदा एकादशकेनेत्येकैकहान्या परिहाणिरिति, यावत्प्राप्तमिति तावत् स्थिताः कथञ्चिद्यावत्प्राप्तम्-आगतमशिवं, तत्र किमिति, निर्गमनं निर्गमः कार्यः सर्वैरिति । कथं तमु | शिवमाश्रित्यैकाकित्वमिति चेत्तदाह-गिलाणपडिबंधों' ग्लानो-मन्दस्तयैवाशिवकारिण्या देवतया कृतः पूर्वभूतो वा, तेन प्रतिबन्धः-न निर्गमः सर्वेषां ॥ तस्याश्चाशिवकारिण्याः स्वरूपप्रतिपादनायाहसंजयगिहितदुभय भद्दिआय तह तदुभयस्सवि अपंता। चउवजणवीसु उवस्सए य तिपरंपराभत्तं ॥१७॥ (भा०) असिवे सदसं वत्थं लोहं लोणं च तह य विगईओ। एयाई वजिज्जा चउवजणयंति ज भणिों ॥१८॥ (भा०)
निमित्तं ग्रहीतव्यं, अथवा शिष्यो ग्रहणधारणासंपन्नो निर्विकारी यः सः प्राह्मते, यदा आचार्यों वृद्धो भवति तदाऽविकारिणे शिष्याय ददाति, यदा स न भवेत्तदा अन्यः कश्चित् पृच्छयते, तदा द्वादशभ्योऽर्वाग् निर्गन्तव्यं, अथ द्वादशभ्यो न ज्ञातं तदैकादशभ्यो यावयदैकस्मादपि न ज्ञातं भवेत्तदा षड्भ्यों मासेभ्यः श्रुतं तदा निर्गच्छन्तु, अथवा नैव ज्ञातमशिवं जातं (तर्हि ) तदैव निर्गच्छन्तु.
॥१४॥
