________________
SASHASHISHARA MAXHORAS
खामी, विजहार चिरं भुवि ॥ ४८९ ॥ श्रमणानां सहस्राणि, द्वापष्टिरभवन् विभोः॥ एकपष्टिः सहस्राणि, साध्वीनां 18 अष्टादशमषट् शतानि च ॥ ४९० ॥ लक्षद्वयं च नवति-सहस्राब्यमुपासकाः॥ लक्षत्रयं त्रिनवति-सहस्राग्रमुपासिकाः ॥४९॥
ध्ययनम् संघो गुणोदधिरिति, प्रभोजज्ञे चतुर्विधः ॥ धर्म प्रभावयन्नुच्चै-श्चतुर्भेदं चतुर्दिशम् ॥ ४९२ ॥ दीक्षादिनात् प्रभृत्य
शान्तिना
थचरित्रम् ब्द-सहस्रान्पंचविंशतिम् ॥ विहृत्य भुवि संमेत-पर्वतं भगवानगात् ॥ ४९३ ॥ तत्र चानशनं सार्द्ध, साधूनां नवभिः
४८९-४९६ शतैः ॥ प्रभुः प्रपद्य मासेन, सिद्धिसौधमभूषयत् ॥ ४९४ ॥ कौमारे मण्डलीत्वे च, चक्रित्वे संयमेऽपि च ॥ लक्षतुर्याश इत्यब्द-लक्षायुरभवद्विभोः ॥ ४९५॥ शान्तत्रिलोकवृजिनस्य जिनस्य शान्ते-श्चक्रे विमुक्तिमहिमाथ सुरासुरेशैः ॥ चक्रायुधोऽपि भगवान् वृतकेवलश्री-भेंजेऽन्यदा प्रियतमां शुभसिद्धिलक्ष्मीम् ॥ ४९६ ॥ इति शान्तिनाथचरितलेशः ॥ ३८॥ मूलम्-इक्खागरायवसभो, कुंथू नाम नराहिवो । विक्खायकित्ती भयवं, पत्तो गइमणुत्तरं ॥ ३९॥ गाथा ३९ व्याख्या-स्पष्टं, कथालेशस्त्वेवम्अत्रैव जम्बूद्वीपे प्राग-विदेहेषु पुराऽभवत् ॥ आवर्तविजये खनि-पुर्या सिंहावहो नृपः॥१॥ सोऽन्यदा व्रतमा- कुथुना
थचरित्रम् दत्त, संवराचार्यसन्निधौ ॥ जिनसेवादिभिः स्थानः, तीर्थकृत्कर्म चार्जयत् ॥ २॥ चिरं पवित्रं चारित्रं, प्रपाल्यान- शनं श्रितः॥ आयुःक्षयेण सर्वार्थ-सिद्धे सोऽभूत्सुधाशनः ॥३॥ इतश्चात्रैव भरते, पुरे श्रीहस्तिनापुरे ॥ भूपो बभूव ।
