________________
25346456**
मूलम्-सुहोइओ तुमं पुत्ता!, सुकुमालोअसुमजिओ।नहुसि पहु तुमं पुत्ता!,सामण्णमणुपालिआ ३४|४ाएकोनविंश
मध्ययनम. ___ व्याख्या-सुखोचितः सुखयोग्यः, सुकुमारः, सुमज्जितः सुष्टु अभ्यंगनादिपूर्व मज्जितः स्लपितः, सकलालङ्कारो- गा३४-३७ पलक्षणमेतत् । इह च सुमजितत्वं सुकुमारत्वे हेतुः, द्वयश्चैतत् सुखोचितत्वे, ततो 'नहुसित्ति' नैवासि प्रभुः समर्थः, श्रामण्यमनुपालयितुम् ॥ ३४ ॥ असमर्थतामेव दृष्टान्तैः समर्थयन्नाहमूलम्-जावज्जीवमविस्सामो, गुणाणं तु महब्भरो। गरुओ लोहभारुब, जो पुत्तो! होइ दुवहो ॥३५॥
व्याख्या-अविश्रामो निरन्तरः गुणानां मुनिगुणानां, तुः पूरणे, महाभरो गुरुको लोहमार इव, यः पुत्र ! भवति दुर्वहः, स वोढव्य इति शेषः ॥ ३५॥ मूलम्-आगासे गंगसोओव, पडिसोओव दुत्तरो। वाहाहिं सागरो चेव, तरिअवो गुणोदही ॥३६॥
व्याख्या-आकाशे गङ्गाश्रोतोवहुस्तर इति योज्यते, लोकरूढ्या चेदमुक्तं । तथा प्रतिश्रोतोवत् , कोऽर्थः ? | यथा प्रतीपजलप्रवाहः शेषनद्यादौ दुस्तरः, बाहुभ्यां 'सागरो चेवत्ति' सागरवच दुस्तरो यः, स तरितव्यो गुणाः ज्ञानाद्यास्त एवोदधिर्गुणोदधिः ॥ ३६ ॥ मूलम्-वालुआकवले चेव, निरस्साए उ संजमे । असिधारागमणं चेव, दुक्करं चरिउं तवो ॥३७॥
AR
