________________
जडाः ॥ विपक्षेभ्योतिरिच्यन्ते, सेवका अपि ते ध्रुवम् ॥ १०९॥ ततोहं यदि जीवामि, तदोपेक्षाविधायिनः ॥ सपु-|
दशमाध्यत्रपौत्रान मंत्र्यादीन् , घातयाम्यखिलानपि !॥ ११॥ रौद्रध्यानमिति ध्यायन् , क्रूरस्तन्दुलमत्स्यवत् ॥ राज्यादौर यनम् मूछितो बाढं, जम्बाल इव शूकरः ॥१११॥ सोभूद्विपद्य ज्येष्ठायु- रकः सप्तमावनौ ॥ अन्ते हि यादृशी बुद्धि- गौतमवक्तस्तादृश्येव गतिभवेत् ॥११२॥
व्यतान्तर्ग
तं पुण्डरी| पुण्डरीकोथ सम्प्राप्य, गुरून धर्म प्रपद्य च ॥ शीतरूक्षारसाहारै-श्चकाराष्टमपारणम् ॥११३॥ तैश्चाहारैरभूत्तस्य, कण्डरीदेहसन्देहकृयथा ॥ तथापि स्थैर्यमास्थाय, स राजर्षिरदोवदत् ॥ ११४॥ नमोहद्भयो भगवद्भ्यः, सम्प्राप्तेभ्यः परम्पदम्॥ कवर्णनम् सिद्धेभ्यः स्थविरेभ्यश्च, साधुभ्यश्च नमो नमः ॥ ११५॥ गुरूपान्ते मया पूर्व-मुपात्तास्ति चतुव्रती ॥ इदानीमपि
१०९-१२२ संसारा-र्णवनावं श्रयामि ताम् ॥ ११६ ॥ जिनादीनामदीनोहं, शरणं खीकरोमि च ॥ प्रान्ते चाभीष्टमप्येत-द्वयुत्सृजामि निजं वपुः ॥ ११७ ॥ कृतकृत्य इति प्राप्य, पञ्चत्वं स महामुनिः ॥ त्रयस्त्रिंशत्सागरायुः, सर्वार्थे त्रिदशोभवत् ॥ ११८ ॥ ततश्चयुत्वा विदेहेषु, प्राप्य नृत्वं स सेत्स्यति ॥ खयंवरा भवेत्सिद्धिः, प्राणिनां हि सधर्मणाम् ॥ ११९ ॥ तस्मात्कृशत्वपीनत्वे, नो हेतू पुण्यपापयोः ॥ कारणे तु तयोः श्रीद !, ध्याने एव शुभाशुभे| ॥ १२० ॥ कृशोपि पश्य दुर्ध्याना-त्कण्डरीको ययावधः ॥ पुष्टोपि पुण्डरीकस्तु, शुभध्यानात्सुरोभवत् ॥ १२१॥ अहो ! खामी ममाकृत-मज्ञासीदिति विस्मितः॥ धनदो जातसंवेग-स्तं नत्वा ह्याश्रयं ययौ ॥ १२२॥ श्रीदसा
