________________
उत्तराध्य
यनसूत्रम् ॥७६॥
RSSCReसकसकसकस
गुगएति] रूपाणां प्रशस्तानां उपायैरुपार्जनहेतुभिरनुगतः उपायानुगतश्च प्राणी "जीवेत्ति" जीवान् चराचरान्' बसस्थावरान् हिनस्ति 'अने- अध्य०३२ करूपान्' जात्यादिभेदादनेकविधान् कांश्चित् चित्रैर्नानाविधैरुपायैरिति गम्यते, 'तान्' चराचरजीवान् 'परितापयति' दःखयति बालोऽपरांश्च
॥७६॥ पीडयत्येकदेशदःखोत्पादनेन, 'आत्मार्थगुरुः' स्वप्रयोजननिष्ठः 'क्लिष्टो' रागबाधितः तथा रूपे अनुपात:-अनुगमनं अनुराग इत्यर्थः रूपानुपातस्तस्मिन् सति, ‘णः' पूत्तौं, परिग्रहेण मूर्छात्मकेन हेतुभूतेन 'उत्पादने' उपार्जने रक्षणं च अपायेभ्यः सन्नियोगश्च-स्वपरप्रयोजनेषु ॥ सम्यग्व्यापारणं रक्षणसन्नियोगं तस्मिन् “वएत्ति" 'व्यये विनाशे 'वियोगे' विरहे सर्वत्र सुरूपवस्तुन इति गम्यते, क्व सुखं ? न वापीति भावः, 'से' तस्य रूपानुरागिणः । अयं भावः-सुरूपकलत्र-करि-तुरग-वस्त्रादीनामुत्पादनाद्यर्थं तेषु तेषु क्लेशहेतुषूपायेषु प्रवर्त्तमानो दुःख-का मेवानुभवति रूपानुरागी । पाठान्तरे वा ["स्वाणुरागेण" इति दृश्यते, तत्र रूपानुरागेण हेतुना यः परिग्रहस्तेन शेषं प्राग्वत् ] ननु रूपवतामुत्पादनादिषु सुखं मा भृत् , सम्भोगकाले तु भावीत्याशंक्याह-'सम्भोगकाले' चोपभोगप्रस्तावेऽपि 'अतृप्तिलामे' तप्तिप्राप्त्यभावे क्व सुखमिति सम्बन्धः । बहुविधरूपदर्शनेऽपि नहि रागिणां तृप्तिरस्ति । यदुक्त-"न जातु कामः कामाना-मुपभोगेन शाम्यति । हविषा कृष्णवमेव, भूय एवाभिवर्द्धते ॥१॥" ततोऽधिकाधिकेच्छया खिद्यत एव रागी, न तु सुखी स्यादिति भावः ॥२७॥ ततस्तस्यापरापरदोषपरम्परावाप्तिमाहमूलम्-रुवे अतित्ते अ परिग्गहे अ, सत्तोवसत्तो न उवेइ तुहिँ । अतुट्टिदोसेण दुही परस्स, लोभाविले
आययई अदत्तं ॥२६॥ तरहाभिभूअस्स अदत्तहारिणो, रूवे अतित्तस्स परिग्गहे अ। मायामुसं वडइ लोभ दोसा, तत्थावि दुवखा न विमुच्चई से ॥३०॥
LEVEGEE LESSLEVATE
