________________
उत्तराध्य- 'वा' दृष्टान्तान्तरसमुच्चये, यथा 'इह' लोके पक्षी, भृत्यविहीनो वा रणे नरेन्द्रो, 'विपन्नसारो' विनष्टहिरण्यादिद्रव्यो वणिगिव 'पोतेर अध्य०१४ यनसत्रात प्रवहणे भिन्ने इति शेषः, एते यथा व्यसनभागितया विषीदन्ति पुत्रमहीणस्तथाहमप्यस्मीति सूत्रद्वयार्थः ॥२९-३०॥ वासिष्ठयाह
___ मूलम् -सुसंभिआ कामगुणा इमे ते, संपिंडिआ अग्गरसप्पभूआ। ॥ २४३
भुंजामु ता कामगुणे पगामं, पच्छा गमिस्सामि पहाणमग्गं ॥ ३१॥ व्याख्या-'मुसम्भृताः सुष्टु संस्कृताः कामगुणाः 'इमे स्वगृहवर्तिनः 'ते' तक, तथा 'सम्पिण्डिताः' पुञ्जीकृताः "अग्गरस" त्ति चस्य गम्यत्वादग्र्याः-प्रधानास्ते च ते रसाश्व-मधुरादयो अग्र्यरसाः प्रभूताः, कामगुणान्तर्गतत्वेपि रसानां पृथगुपादानमतिगृद्धिहेतुत्वात् भुञ्जीवहि 'तत् तस्मात्कामगुणान् 'मकामम्' अत्यर्थ 'पश्चाद' वृद्धावस्थायां गमिष्यावः 'प्रधानमार्ग' प्रव्रज्यारूपं मुक्तिमार्गमिति सूत्रार्थः ॥ ३१ ।। भृगुः पाह
मूलम्-भुत्ता रसा भोइ ! जहाइ णो वओ, न जीविअठाए जहामि भोए ।
लाभं अलाभं च सुहं च दुक्खं, संचिक्खमाणो चरिस्सामि मोणं ॥ ३२॥ व्याख्या-'भुक्ताः' सेविता रसा उपलक्षणत्वाच्छेषकामगुणाश्च "भोइ" ति हे भवति ! ब्राह्मण्या आमन्त्रणमेतत्, 'जहाति' ॥ २४३ ॥ त्यजति 'न:' अस्मान् वयः' प्रकमादिष्टक्रियाकरणक्षम, उपलक्षणत्वाज्जीवितं च, ततो यावत्तन्न त्यजति तावत्पनजाम इति भावः।।
51 दीक्षां हि भवान्तरभाविभोगार्थ गृह्णासि ते चाधुनापि सन्त्येव तत्किं तयेति प्रेरणायामाह-न 'जीवितार्थम्' असंयमजीवितहेतोः प्रजहामि
BIHAR
DIL २४३॥
