________________
बश्व.
बनसूत्रम्
॥ ३२४ ॥ ओमित्युक्त्वा गतयो-स्तयोस्तिरोभूद्ग्रहादि तत्सकलम् ॥ रत्नवतीमन्वेष्टुं, ततो ययावाश्रमे नृपभूः ॥ ३२५ ॥ तत्र बच तां सोऽपश्यन् , नरमेकमपृच्छदिति शुभाकारम् ॥ दृष्टा कापीह 'वशा, त्वया गतदिनेऽद्य वा प्रवरा ॥३२६। तेन च किं रत्न- |
वती-कान्तस्त्वमसीति सादरं पृष्टः ? ॥ ओमित्यवदन्नृपभू-स्ततः स मुदितः पुनः प्रोचे ॥ ३२७ ॥ सा रुदती यो दृष्टा, का त्वं ॥२.९॥
किं रोदिषीति च मयोक्ता ॥ किश्चिदवोचत याव-चावद् ज्ञाता खदौहित्री ॥ ३२८ ॥ गत्वा च पितृव्याया-ज्ञपयं तस्यास्ततः स से मुदितस्ताम् ॥ स्वगृहेनयद्भवन्तं, त्वविन्दतान्वेषयन्नपि नो॥ ३२९ ॥ अद्यापि शुभमभूध-न्मिलितस्त्वमिति ब्रुवन्नृपसुतं सः॥ निन्ये * | धनावहगृहे, तं दृष्ट्वा सोपि बहु मुमुदे ॥ ३३० ॥ सोत्सवमथ रत्नवती, व्यवाहयन्नृपभूवा सह श्रेष्ठी। मृतकार्यमन्यदा वरधनोरुपाक्रस्त नृपतिसुतः॥ ३३१ ।। लुब्धत्वावेशवशा-ट्विजेषु कुर्वत्सु भोजनमतृप्त्या ॥ तत्रागत्यावादी-दूरधनुरिति विप्रवेषधरः ॥ ३३२ ॥ यदि मे दत्तादनमिह, साक्षादूरधनोभवति नूनम् ॥ तच्चाकये कुमार-ससम्भ्रममगादहिर्गेहात् ॥ ३३३ ॥ तं च प्रविलोक्य दृढं, परिरम्यानन्दवाष्पजलपूरैः ॥ नपयभिव गेहान्त-र्नीत्वा पप्रच्छ तद्वार्ताम् ॥ ३३४ ॥ सोवादीत्वयि सुप्ते, दुमान्तरस्थेन तस्करेण तदा । इषुणा हतोहमपतं, अव्यन्तरधां च गहनान्तः ॥३३५॥ तेषु च गतेषु दस्युषु, मीन इवान्तर्जलं तरुगणान्तः ॥ अन्तर्हितश्चरबह-मापं ग्राम तमतिकृच्छ्रात् ॥३३६॥ ग्रामपतेस्त्वद्वानी, ज्ञात्वा चागममिह क्रमेणाहम् ॥ त्वां चाद्राक्षं दिष्टया, सुस्व
ममिवेहितार्थकरम् ॥३३७॥ अथ भूपसुतोवादी-द्विना पुरुषकारमेवमावाभ्याम् ॥ स्थातव्यं नश्यद्भयां, दस्युभ्यामिव कियत्कालम्! ॥२०९॥॥३३८ ॥ प्रादुर्भवनोपायं, चिन्तयतोरिति तयोरथान्येयुः ॥ रममाणाखिललोको, मधूत्सवः प्रववृते त्वत्र ॥ ३३९ ।। द्विरदस्तदा च
, बी । २ स्वपुत्रीपुत्री।। भोजनम् । ४ करी ।
॥२०॥
