________________
अध्य
चिराध्य पनपत्रम् ॥२५॥
मन
मुपनीत:-प्रापितो गम्यमानत्वात्खकर्मभिर्जरोपनीतस्तस्य 'हुः' इति निश्चये नास्ति 'त्राणं' शरणं, येन जराऽपनीयते' न तच्छरणमस्ति, यदुक्तं-"रसायणं निसेवंति, मज मंसं रसं तहा ॥ भुंजति सरसाहारं, जरा तहवि न नस्सए ॥१॥" जराजर्जरवपुषश्च नैव तादृशी धर्मकरणशक्तिः साततो यावदसौ न व्याप्नोति तावद्धर्मे मा प्रमादीः। उक्तंच-"तद्यावदिन्द्रियवलं, जरया रोगर्ने PR५०॥ बाध्यते प्रसभम् ।। तावच्छरीरमृच्छौं, त्यक्त्वा धर्मे कुरुष्व मतिम् ॥ १॥" जरोपनीतस्य च त्राणं नास्तीत्यत्राऽट्टनमल्लो दृष्टान्तस्तत्र चायं सम्प्रदायः, तथाहि
उज्जयिन्यां नगर्यां श्री-जितशत्रुपोऽभवत् ॥ तत्र चाप्रतिमल्लोभून्मल्लराजोऽदृनाभिधः ॥ १॥ स च गत्वान्यराज्यस्थैरपि मल्लैरयुध्यत ॥ तस्य दोर्दण्डकण्डूस्तु, व्यपनिन्ये न केनचित् ॥२॥ तदा चाम्भोधितीरस्थे, पुरे सोपारकामिधे ॥ मल्लयुद्ध
प्रियः सिंह-गिरिसञोऽभवन्नृपः ॥ ३ ॥ यो मल्लेष्वजयत्तस्मै, भूपः सोऽदाळूनं धनम् ॥ इति तत्राऽट्टनो गत्वा, प्रत्यन्दमजय* परान् ॥ ४ ॥ ततः सिंहगिरिदध्यौ, यदागत्यान्यराज्यतः॥ अयं जयति मन्मल्लान्ममापभ्रार्जना हि सा ॥ ५ ॥ ततोऽहमपरं
कश्चि-कुर्वे मल्लं बलोत्कटम् ।। ध्यात्वेति मार्गयन्मल्लं, वाद्धितीरे ययौ नृपः ॥६॥ वसां पिबन्तं मीनानां, तत्राद्राक्षीच धीवरम् ॥ ततस्तं बलिनं ज्ञात्वा, पोषयामास पार्थिवः॥७॥ अशिक्षयनियुद्धं च, भूपस्तस्य तरस्विनः ॥ ततः सोऽभून्महामल्लो-ऽजय्योन्यई| स्तिमल्लवत् ॥ ८॥ अथाट्टनो नियुद्धाहे, समासन्ने निजात्पुरात् ।। शम्बलेन बैलीवदै, भृत्वा सोपारकं ययौ ॥९॥ स च मात्स्यि
ते पुनश्च यौवनमानीयतेन० इति हर्षप्रतो । ३ "रसायनं निसेवन्ते, मांसं मगरसं तथा । भुञ्जन्ति सरसाहारं, जरा तथापि न नश्यति ॥३॥' 3 कण्डः 'खरज' इति भा० । निन्दा । ५ शुद्ध मांस स्नेहम् 'चरबी' इति भा.। मात्स्यिकम् । • वृषभम् ।
+
+
+
