________________
अध्य. १०
उत्तराध्ययनसूत्रम् ॥८७॥
मूलम्-- वणस्सइकायमइगओ, उक्कोसं जीवो उ संवसे । कालमणंतं दुरंतं, समयं गोयम मा पमायए ॥९॥
व्याख्या-- इदमपि प्राग्वत्, नवरं अनन्तं अनन्तोत्सर्पिण्यवसर्पिणीरूपं, साधारणापेक्षञ्चैतत् । दुष्टः अन्तोऽस्येति दुरन्तस्तं, एतदपि साधारणापेक्षमेव । ते ह्यत्यन्ताल्पबोधत्वेन तत उद्वृत्ता अपि न प्रायो विशिष्टं मानुषादिभवमाप्नुवन्ति ॥ ९ ॥ म.बेइंदिअकायमइगओ, उक्कोसं जीवो उ संवसे । कालं संखिज्जसण्णिअं, समयं गोयम मा पमायए १० तेइंदियकायमइगओ, उक्कोसं जीवो उ संवसे । कालं संखिज्जसण्णिअं, समयं गोयम मा पमायए ११ चउरिदियकायमइगओ, उक्कोसं जीवो उ संवसे । कालं संखिज्जसण्णिअं, समयं गोयम मा पमायए १२ __व्याख्या- इदमपि सूत्रत्रयं स्पष्ट, नवरं-कालं 'संखिज्जसण्णिअंति' संख्येयसज्ञितं सङ्ख्यातवर्षसहस्रात्मकम् ॥१०॥११॥१२॥ मूलम्-- पंचिंदियकायमइगओ, उक्कोसं जीवो उ संवसे । सत्तभवग्गहणे, समयं गोयम मा पमायए १३ ॥
व्याख्या--पञ्चेन्द्रिया उत्तरत्र देवनारकयोरभिधास्यमानत्वात् मनुष्यत्वस्य च दुर्लभतया प्रक्रान्तत्वात्तिर्यञ्च एवेह गृह्यन्ते, स| त्तट्ठत्ति' सप्त वा अष्ट वा सप्ताष्टानि भवग्रहणानि जन्मोपादानानि, तत्र सप्त भवाः सङ्ख्यातायुषि, अष्टमस्त्वसङ्ख्यातायुषीति १३ ॥ | मूलम्-- देवे नेइए अइगओ, उक्कोसं जीवो उ संवसे । इक्किक्कभवग्गहणे, समयं गोयम मा पमायए १४ ॥
व्याख्या-- देवान्नैरयिकांश्चातिगत उत्कर्षतो जीवः संवसेत् एकैकभवग्रहणं, अतः समयमपि गौतम! मा प्रमादीरिति सूत्रदशकार्थः ॥१४ ॥ उक्तमेवार्थमुपसंहरनाह--
UTR-2
॥८७॥