________________
कल्पसूत्र
॥१६२॥
पडसट्टीए जंबू, वुच्छिन्ना तत्य दस ठाणा ॥१॥मण १ परमोहि २ पुलाए ३, आहारग ४ खबग ५ उबसमे ६६
किरणाव० कप्पे ७ । संजमतिम ८ केवल ९ सिझणा १० य जंबूमि बुच्छिन्ना ॥२॥” तत्र संयमत्रिकं परिहारविशुद्धिक १ सूक्ष्मसंपराय २ यथाख्यातचारित्ररूपं ३ अत्रापि कविघटना "लोकोत्तरं हि सौभाग्यं, जंबूखामिबहामुनेः। अद्यापि यं पतिं प्राप्य, शिवश्री न्यमिच्छति ॥१॥" अन्यदा च प्रभवप्रभुणा गणे सङ्घ च शिष्यार्थमुपयोगे दत्ते, तत्र च तथाविधविनेयादर्शने परतीर्थिषु तदुपयोगे राजगृहे यज्ञं यजन् शय्यंभवनामा भट्टो ददृशे, ततस्तत्र गत्वा साधुभ्यां 'अहो कष्टमहो कष्टं तत्त्वं न ज्ञायते परं' इति वचः श्रावितः, प्रतिमया प्रतिबोध्य दीक्षितः, तदनु त्रिंशद्वर्षाणि गृहवासे, पञ्चाशद्वर्षाणि यतितयेत्यशीतिवर्षाणि सर्वायुः परिपाल्य श्रीशयंभवं स्वपदे न्यस्य खर्गमगादिति प्रभवप्रभुखरूपम् ॥ शय्यंभयोऽपि साधानमुक्तनिजमार्याप्रसूतमनकारव्यपुत्रहिताय श्रीदशवैकालिकं कृतवान्, दशवैकालिकप्रान्तेऽपि 'सिजंभवं गणहर'मित्यादि क्रसेण श्रीयशोभद्रं स्वपदालतीकृत्य श्रीवीरादष्टनवतिवर्षेः खर्जगाम । इति श्री यशोभद्रसूरिरपि श्रीभद्रबाहुसम्भूतविजयारव्यौ शिष्यो खपदे संस्थाप्य खर्लोकमलतवानिति ॥५॥ अथ मध्यमवाचनया स्थविरावलीमाह
॥१६२॥ अजजसभदाओ अग्गओ एवं थेरावली भणिया, तं जहा-थेरस्सणं अजजसभइस्स तुंगियायणसगुत्तस्स अंतेवासी दुवे थेरा थेरे अजसंभूइविजए माढरसगुत्ते थेरे अजभदबाहू पाईणसगुत्ते ।
ECAUSALAMACHAR