________________
अनन्यमनाः सुपक्षमेव कक्षीकृत्य प्रवर्तते स चाल्पीयान्न खयं प्रभुश्चेति तत्कृतोऽपि पूजासत्कारो न स्फीत | इति बोध्यम् ॥ १३० ॥ १३१ ॥
जं रयणिं च णं समणे भगवं महावीरे जाव सव्वदुक्खप्पहीणे तं रयणिं च णं कुंथू अणुद्धरी नामं समुप्पन्ना, जा ठिया अचलमाणा छउमत्थाणं निग्गंथाणं निग्गथीण य नो चक्खुफासं हव्वमागच्छंति, जा अट्टिआ चलमाणा छउमत्थाणं निग्गंथाण य निग्गंथीण य चक्खुफासं हव्वमागच्छंति ॥ १३२॥ व्याख्या-जं रयणिं च णमित्यादितो चक्खुफासं हव्वमागच्छंति त्ति पर्यन्तम् , तत्र को पृथिव्यां तिष्ठतीति पृषोदरादित्वात् कुन्थुः-प्राणिजातिः, नोद्धत्तुं शक्यते इत्यनुद्धरी 'अणु-सूक्ष्मं शरीरं धरतीति अणुधरी' इति चूर्णिः । स्थिता इत्यस्य व्याख्यानमचलमाना इति चक्षुःस्पर्श-दृष्टिपथं हव्वं-शीघ्रं नागच्छन्ति, कुन्थ्वादिशब्देषु स्त्रीत्वमेक-| वचनं च प्राकृतत्वादिति ॥ १३२॥
जं पासित्ता बहुहिं निग्गंथेहिं निग्गंथीहि य भत्ताई पच्चक्खायाइं, से किमाहु भंते ! अजप्पभिई संजमे दुराराहए भविस्सइ ॥ १३३ ॥ व्याख्या-जं पासित्तेत्यादितो दुराराहए भविस्सइ त्ति पर्यन्तम् , तत्र भक्तानि प्रत्याख्यातानि-अनशनं कृत
