________________
कल्पसूत्र
॥९४॥
कल्याणवान् कल्याणकारी वा भद्रं ते भवत्विति शेषः। हिअसुहनिस्सेअसकरं ति हितं-पथ्यान्नवत. सुख-शर्मा शभाई। वा-कल्याणं निःश्रेयसं-मोक्षस्तत्कर, सर्वस्मिन् लोके ये सर्वजीवास्तेषाम् ॥ १११॥
पुबि पि णं समणस्स भगवओ महावीरस्स माणुस्सगाओ गिहत्थधम्माओ अणुत्तरे आहोइए अप्पडिवाई नाणदंसणे हुत्था। ततेणं समणे भगवं महावीरे तेणं अणुत्तरेणं आहोइएणं नाणदंसणेणं अप्पणो निक्खमणकालं आभोएइ, आभोइत्ता चिच्चा हिरण्णं, चिच्चा सुवण्णं, चिच्चा धणं, चिच्चा रज्जं, चिच्चा रटुं, एवं बलं वाहणं कोसं कोटागारं, चिच्चा पुरं, चिच्चा अंतेउरं, चिच्चा जणवयं, चिच्चा विपुलधणकणगरयणमणिमोत्तियसंखसिलप्पवालरत्तरयणमाइअंसंतसा. रसावइज्जं, विच्छड्डइत्ता विगोवइत्ता दाणं दायारेहिं परिभाइत्ता दाणं दाइयाणं परिभाइत्ता॥११२॥ व्याख्या-पुषिं पि णमित्यादितः परिभाइत्त त्ति पर्यन्तम्, तत्र मनुष्योचिताद् गृहस्थधर्माद्विवाहादेः पूर्वमपि भगवतोऽनुत्तरं-अभ्यन्तरावधिसद्भावात् सर्वोत्कृष्टं, आभोगिक-आभोगप्रयोजनं अप्रतिपाति-अनिवर्तकमाकेवलोत्पत्तेः अवधिज्ञानमवधिदर्शनं चासीत्, तच परमावधेः किश्चिदूनं अहोहिए ति क्वचित् तत्राधोऽवधिः-अधः परिच्छेदबहुलोऽभ्यन्तरावधिरित्यर्थः, तथा च चूर्णिः-"अहोहिअत्ति-अभंतरोही" अत एव-"नेरइअदेवतित्थं-करा य ओहिस्स बाहिरा इंति । प्रासंति संघओखलु, सेसा देसेण पासंति ॥१॥त्ति" आभोगयति-विलोकयति, हिरण्यादि
॥९४॥