________________
उपासक दशा:
७ अध्ययनम् ।
॥८१॥
॥८॥
4 सइ, बंदित्ता नमंसित्ता एवं बयासी-सदहाभि णं भन्ते ! निग्गन्थं पावयणं, जाब से जहेयं तुब्भे वयह, जहा
णं देवाणुप्पियाणं अन्तिए बहवे उग्गा भोगा जाव पव्वइया नो खलु अहं तहा संचाएमि देवाणुप्पियाणं अन्तिए मुण्डा भवित्ता, जाव अहं णं देवाणुप्पियाणं अन्तिए पश्चाणुब्बइयं सत्तसिक्खावइयं दुवालसविहं गिहिधम्म पडिवजिस्सामि' । अहासुहं देवाणुप्पिया ! मा पडिबन्धं करेह । तए णं सा अग्गिमित्ता भारिया समणस्त भगवओ महावीरस्स अन्तिए पञ्चाणुव्वइयं सत्तसिक्खावइयं दुवालसविहं गिहिधम्म पडिवजई, डिवजित्ता समणं भगवं महावीरं वन्दइ नमसइ, वंदित्ता नमंसित्ता तमेव धम्मियं जाणप्पवरं दुरुहइ, दुरुहित्ता जामेव दिसं पाउब्भूया तामेव दिसं पडिगया । तए णं समणे भगवं महावीरे अन्नया कयाइ पोलासपुराओ न- | यराओ सहस्सम्बवणाओ पडिनिग्गच्छइ, पडिनिग्गच्छित्ता बहिया जणवयविहारं विहरइ।
१२. तए णं से सद्दालपुत्ते समणोवासए जाव अभिगयजीवाजीवे जाव विहरइ । तए णं से गोसाले मङ्खलिहै पुत्ते इमीसे कहाए लढे समाणे-'एवं खलु सदालपुत्ते आजीवियसमयं वमित्ता समणाणं निग्गन्थाणं दिद्धिं
पडिवन्ने, तं गच्छामि गं सद्दालपुतं आजीविओपासयं समणाणं निग्गन्थाणं दिहि वामेता पुणरवि आजीवियदिठिं गेहावित्तए' तिकटु एवं सम्पेहेइ, संपेहित्ता आजीवियसङ्घसम्परिबुडे जेणेव पोलासपुरे नयरे जेणेव आजीवियसभा तेणेव उवागच्छद। उवागच्छित्ता आजीवियसभाए भण्डनिक्खेवं करेइ । करेत्ता कइवएहिं आजीविएहि सद्धिं जेणेव सद्दालपुत्ते समणोवासए तेणेव उवागच्छइ। तए णं से सदालपुत्ते समणोवासए गो.