________________
। भज्यमाना हृदय, सपना देवर्णमन्यन्मे, संगरोऽपि चितावत् तापिन
१२३ ॥ श्रुत्वा तन मंडलाधीशा, मन्यन्मे, संगरोऽपि च भुंगुरः। चिदखाय जायते । यद् /
उनका वयमेव स्ने, वाग्भटायभटाभ्यातापिनी चिंता, स्वामिनः ।।
ARRRRRRRAGACANKA
श्रेय श्रेणिरिवोच्चकैः । सा भज्यमाना हृदयं, सपत्राकुरुते मम ॥५२१॥ ऋणमन्यदपि प्रायो, नृणां दुःखाय जायते । यद् देवस्य ऋणं तत् तु, महादुःखनिबंधनम् ॥५२२॥ एकं देवर्णमन्यन्मे, संगरोऽपि च भुंगुरः।चिंतयन् द्वयमप्येतत्, कंदनस्म्यद्य मंदवत् ॥ ५२३ ॥ श्रुत्वा तन मंडलाधीशाः, प्रोचिरेऽतिचमु(मोत्कृताः। चितावत् तापिनी चिंता, स्वामिन् ! माऽत्र कृथा वृथा ॥५२४॥ ग्राहयित्वैकभक्तादीन, निखिलांस्त्वदभिग्रहान् । वाग्भटायभटाभ्यां त्व-पुत्राभ्यामचिरादपि |॥५२५॥ तीर्थावुद्धारयिष्यामो, द्वावपि त्वत्प्रतिश्रुतौ । लग्नका वयमेव स्मः, कर्मण्यस्मिंस्त्वदुक्तवत् ॥५२६ ॥ युग्मम् ॥ पितृभक्तिमुचौ तौ चे-च्चैत्ये नैवोद्धरिष्यतः। वयं तदोद्धरिष्यामः, श्रेयः कस्य न हि प्रियम् ॥५२७॥ तद्वाक्यामृतपानेन, सजितात्मेव धीसखः । जगादानीयतां साधुः, कोऽप्यंताराधनाकृते ॥ ५२८ ॥ अनासाद्य ततः क्वापि, मंडलेशा महा-18 ऋषिम् । समाधिभंगोऽमात्यस्य, माभूदिति मनीषया ॥५२९॥ 'वठं कमप्यनुल्लंठं, शिक्षयित्वा मुनिक्रियाम् । तद्वेषं कारयित्वाच, समानेषुस्तदन्तिकम् ॥५३०॥ युग्मम् ॥ तं गौतममिवानम्य, क्षमयित्वा तथांगिनःनिंदित्वा दुरितं पुण्य-मगण्य मनुमोद्य च ॥५३१॥ सम्यक्त्वं पुनरुज्ज्वाल्य, तद्दोपोन्मार्जनाजलैः। भावनाद्भुतसौरभ्यै-रात्मानमधिवास्य च ॥५३२॥ सध्यानरसवेघेन, कल्याणीकृत्य मानसम् । बभूवोदयनामात्यः, स्वर्गलक्ष्मीविशेषकः ॥५३॥ त्रिभिर्विशेषकम् ॥ तस्यांत्यं कृत्यमातत्य, शोकसंकुलमानसाः। ततश्चौलुक्यसामंताः, पत्तनं प्रत्यचालिषुः॥५३४॥ सवंठोऽथ मनिवेष-भृत्या नत्या च मंत्रिणः । वृष्टयेवांकरितोद्दाम-विवेकद्वरचिंतयत् ॥५३५॥ ईदृशं वंदयित्वैनं, १ कल्याणपरंपरा. २ वाणविद्धं कुरुते. ३ प्रतिक्षा. ४ अकृतोद्वाहम्. ५ उज्वलं कृत्वा. ६ अधिवासितं कृत्वा. . रससंबंधेन. ८ तिलक:-शिरोधार्यः. २ कृत्वा.