________________
दशमं दुमपत्राख्यमध्ययनम।
श्रीउत्तराध्ययनसूत्रे श्रीनेमिच
न्द्रीया सुखबोधाख्या लघुवृत्तिः ।
गौतम
स्वामिवक्तव्यता।
॥१५६ ॥
तए णं से कंडरिए जुवराया थेराणं धम्मं सोचा हढे जाव जहेयं तुब्भे वयह, जं नवरं देवाणुप्पियं पुंडरियं रायं| | आपुच्छामि, तते णं जाव पव्वयामि । अहासुहं पचयह । तए णं से कंडरिए जाव थेरे नमसइ, नमंसित्ता अंतियाओ पडि-* निक्खमइ, पडिनिक्खमित्ता तमेव चाउघंटं आसरहं दुरुहइ जाव पञ्चोरुहइ, पञ्चोरुहित्ता जेणेव पुंडरिए राया तेणेव उवा- गच्छइ, उवागच्छित्ता करयलपरिग्गहियं मत्थए अंजलिं कटु जाव पुंडरियं रायं एवं वयासी-एवं खलु मए देवाणुप्पिया! थेराणं अंतिए जाव धम्मे निसंते, से य धम्मे अभिरुइए, तएणं अहं देवाणुप्पिया! संसारभउविग्गो भीए जम्मणमरणाणं | इच्छामि गं तुन्भेहि अणुनाए समाणे थेराणमंतिए जाव पवइत्तए । तए णं से पुंडरिए राया एवं वयासी—मा णं तुमं| देवाणुप्पिया ! इयाणिं थेराणमंतिए जाव पवयाहि, अहं णं तुम महया महया रायाभिसेएणं अभिसिंचामि । तए णं कंडरिए पुंडरियस्स रनो एयमद्वं नो आढाइ नो परिजाणइ तुसिणीए संचिट्ठइ । तते णं से कंडरिए पुंडरियं रायं दोचं पि तचं पि एवं वयासी-इच्छामि णं देवाणुप्पिया ! जाव पवइत्तए त्ति । तए णं से पुंडरिए राया कंडरीयं कुमार जाहे नो संचाएइ विसयाणुलोमाहिं बहूहिं आघवणाहिं जाव आघवित्तए वा ताहे विसयपडिकूलाहिं संजमभउच्वेगकरीहिं पनवेमाणो पन्नवेमाणो एवं वयासी-एवं खलु जाया ! निग्गंथे पावयणे सचे अणुत्तरे सवदुक्खाणं अंतकरे किंतु एयम्मि लोहमया इव जवा चावेयचा, वालुयाकवले इव भक्खियवे, गंगा इव महानई पडिसोयं गंतवा, महासमुद्दे इव भुयाहिं तरियजे, तिक्खखग्गधाराए व चंकमियचं, जओ असिधारं वयं चरेयचं, नोखलु कप्पइ जाया! समणाणं निग्गंथाणं पाणाइवाए वा जाव मिच्छादसणसल्ले वा आहाकम्मे वा जाव बीयभोयणे वा भोत्तए वा पायए वा, तुमं च णं जाया! सुहसमुचिए नो चेव णं दुहसमुचिए, नालं सीयं, नालं उण्हं, नालं खुहा, नालं पिवासा, नालं चोरा, नालं वाला, नालं दंसा, नालं मसगा, नालं वातिय-पित्तिय-सिमिय-सन्निवाइयविविहे रोगायके, उच्चावए गामकंटए, बावीसं परीसहोवसग्गे आइण्णे सम्ममहि
॥१५६॥