________________
बिलाणि मग्गइ । सो य दारएहिं समं रमइ । रायनीईए विभासा। चाणको य पडिएइ । पेच्छइ । तेण वि मग्गिओअम्ह वि दिजउ । भणइ-गावीओ लएहिं । मा मारिजा कोइ? । भणइ-वीरभोजा पुहई। नायं-जहा विन्नाणं पि से अत्थि । पुच्छिओ-कस्स ? त्ति । दारगेहिं कहियं-परिवायगपुत्तो एस । अहं सो परिवायगो, जामु जा ते रायाणं करेमि । सो तेण समं पलाइओ । लोगो मेलिओ । पाडलिपुत्तं रोहियं । नंदेण भग्गो परिवायगो पलाणो । अस्सेहिं पच्छओ लग्गा पुरिसा। चंदगुत्तं पउमिणीसंडे छुभेत्ता रयओ जाओ चाणको। नंदसंतिएण जच्चवल्हीगकिसोरगएणमासवारेण पुच्छिओ-कहिं चंदगुत्तो? । भणइ–एस पउमसरे पविट्ठो चिट्ठइ। सो आसवारेण दिट्ठो। तओ णेण घोडगो चाणक्कस्स अप्पिओ, खग्गं मुक्कं । जाव निगुडिओ जलोयरणट्ठयाए कंचुगं मेल्लइ ताव णेण खग्गं घेत्तूण दुहा कओ। | पच्छा चंदगुत्तो हक्कारिय चडाविओ। पुणो पलाणो। पुच्छिओ णेण चंदगुत्तो-जं वेलं सि सिट्ठो तं वेलं किं चिंतिय तए ?। तेण भणियं-हंदि ! एवं चेव सोहणं भवइ, अजो चेव जाणइ त्ति । तओ णेण जाणियं-जोग्गो, न एस विपरिणमइ । पच्छा चंदउत्तो छुहाइओ। चाणको तं ठवेत्ता भत्तस्स अइगओ, बीहेइ-मा एत्थ नज्जेज्जामो । डोडेस्स बाहिं निग्गयस्स पोमु फाडियं दहिकूरं गहाय गओ। जिमिओ दारगो । अन्नत्थ समुयाणितो गामे परिभमइ । एगम्मि गिहे थेरीए पुत्तभंडाणं विलेवी पवड्डिया। एगेण हत्थो मज्झे छूढो । सो दडो रोवइ । ताए भन्नइ-चाणकमंगल! भोत्तुं पि न याणसि । तेण पुच्छिया भणइ–पासाणि पढमं घेप्पंति । तं परिभाविय गओ हिमवंतकूडं । तत्थ पव्वयओ राया तेण समं मेत्ती कया । भणइ-नंदरजं समं समेण विभज्जयामो। पडिवन्नं च तेण । ओयविउमाढत्ता। एगत्थ नयरं न पडइ । पविट्ठो तिदंडी वत्थूणि जोएइ। इंदकुमारियाओ दिहाओ । तासिं तेएण न पडइ । मायाए नीणावियाओ।
. कवचम् । २ विप्रस्य । ३ स। ४ अत्र मङ्गलशब्दः समानार्थवाचकः ।
