________________
त्रीजी पुत्रवधूए पोतानी बुद्धिने दोडावी के लाख्खोनो वेपार करनार, व्यवहारकुशल एवा ससराजीए आवा विशाल समारम्भने योजी विना कारणे कंइ आ दाणा आपे नहीं तेम साचववानी पाकी भलामण पण करे नहीं माटे प्राणनी जेम साचवी राखवा एम बिचारी एक डबीमां राखी बरोबर साचववा लागी.
चोथी पुत्रवधू स्वबुद्धिवैभवथी विचार कर्यो के ससराजीनुं आ कार्य बुद्धिनी परीक्षा माटे जरूर होवु जोइए. ते पांचे दाणा पोताना विश्वासु माणसोने बोलावी केटलीक भलामण करी तेमनी द्वाराए पीयरमां मोकल्या. पीयरीया ओए पुत्रीनी भलामण मुजब जुदा खेतरमां वाव्या, अने तेमांथी उत्पन्न थयेला दाणाओने दरवर्षे वारंवार वाववा मांड्या, पांच वर्षे तो ते दाणानो कोठार थयो छे.
ज्यारे पांचवर्ष थयां त्यारे धन्यसार्थवाहे विचार करी चारे पुत्रवधूओने सर्वज्ञातिजनोनो पूर्वनी माफक समारम्भ करी बोलावी अने सर्बनी समक्ष ते दाणानी मागणी करी.
प्रथम पुत्रवधूर तूरतज कोठारमांथी पांच दाणा लावी ससराजीने अर्पण कर्या, ससराजीए तेने पुछयुं त्यारे पोतानी सत्य हकीकत कही अने कोठारमांथी लाव्यानी जाहेरात करी, शेठे जरा गुस्सो बतावी घरमां वाळवानुं, कचरो साफ करवा विगेरेनुं काम तेने सुप्रत क.
बीजी पुत्रवधूए आपनी प्रासादीमानी खाई गई छु, तेम जणान्युं तेने ससराजीए रसोडानो तमाम कारभार सुप्रत कर्यो.
श्रीजी पुत्रवधू प्राणनी माफक आपनी प्रासादी मानी ते दाणा साचवी राख्यानुं जणावी रजु कर्या, तेने ससराजीए धरना खजानचीपणाए स्थापी पेढीना पटारा वगेरेनी चावीओ सोंपी.
