________________
वृत्ती
विशेषाब मानवाधितत्वात् , तथाहि-त्वपर्यन्तमात्रशरीरव्यापी जीवस्तत्रैवोपलभ्यमानगुणत्वाद् घटवत्, कथञ्चिदाकाशधर्माभ्युपगमादविरोधः ॥ ६ मुक्तानां कोव्याचाय को वेत्यादि स्पष्टम् ।।६३-६५॥ अथ यत्प्रथमपक्षे ज्ञापकमुक्तं 'किं दीवस्से'त्यादि, अत्रोच्यते-'न येत्यादि ।। न दीपस्य सर्वथा नाश | | ज्ञानानाबा| एव । आह-'जती'त्यादि । यदि प्रदीपानलोऽनाशी किमिति घटकपालवत्तदन्वयो न दृश्यते चक्षुषा, उच्यते-'परिणाम'त्ति तामस
यता सिद्धिः ॥५९२।। परिणामात्सूक्ष्मत्वाच्च जलद विकाराञ्जनरजोवत् , दृष्टान्तबाहुल्यं सुखप्रतिपयर्थम् ।। अथ संघातात्परिणामाच्चै केन्द्रियकं बादरं भवतीत्ये
|॥५९२॥ तत् प्रपञ्चयन्नाह-होत्तूणे'त्यादि ।। 'होतूण' मिति भूत्वेति संस्कृतस्य प्राकृतरूपसिद्ध्या होतूणे'ति भवति, क्वचिच्चाभूतस्याप्यनुस्वारस्य प्रयोगो देशीपदच्छन्दोऽनुवृत्तिवशात् , तद्यथा बादरस्कन्धा दीनाराद्याश्चक्षुर्लाह्याः सन्तः पुनरपीन्द्रियान्तरग्रहणतामुपयान्ति,
बादराः सन्तः सूक्ष्मतां यान्ति, पुनरपि प्रयोगेण भस्मनः पृथक्कृताः सन्तश्चक्षुर्लाह्या एव भवन्ति, तथा लावणाः द्भवा(णादय)श्च स्प& Mदिग्राह्याः सन्तः सूपादावन्येन्द्रियग्राह्या भवन्ति, तथा 'ण एन्ति' केचन त्वतिसूक्ष्मीभूतत्वान्न कश्चिद् गृह्यन्ते, एवं पुद्गलपरिणामता*
चित्रा अनवस्थिता । एवम्-'एगे'त्यादि ॥ एवं यथा वाय्वादयः स्कन्धाः प्रतिनियतेन्द्रियग्राह्याः सन्तः पुनरन्येन्द्रियान्तरपाद्या भव|न्ति परिणामवशात् , तथाऽऽग्नेया अपि भूत्वा चक्षुर्लाह्याः पुनस्तामसीभूताः सन्तः घाणेन्द्रियग्राह्यतामुपयान्ति, किमुच्यते-'किं दीसए wilण सो सक्खं'ति, तस्मात्-'जहे'त्यादि । अत्र दीपनिर्वाणमनूद्य परिणामान्तरावाप्तिर्विधीयते, तस्माद् दुःखादिक्षयरूपा सतोऽवस्था | निर्वाणं, न चासौ पुण्यपापक्षयानिःसुख इति ॥३६-७०॥ आह
मुत्तस्स पर सोक्खं जाणाणाबाहओ जहा मुणिणो। तद्धम्मा पुण विरहादावरणाऽऽबाहहेऊणं ॥२४७१॥ मुत्तो करणाभावादण्णाणी खं व नणु विरुद्धोऽयं । जमजीवयावि पावइ एत्तो चिय भणइ तन्नाम ॥२४७२।।
NAGARROR
RRRRRRRRC
