________________ उपोद्घात द्वारा णि वृत्ती स // 426 // विशेषाव दिविया यत्ति, मूलभेदद्वयं, भाविया दुविहा, कथमित्यत आह-'अपसत्थपसत्य'त्ति पुष्पादिभिर्भाविताः प्रशस्ताः, सुरातैलादिमिस्त्व- कोट्याचाय प्रशस्ताः / आह-किमेते योग्या एव ते, नेत्याह-विभागतः, तथा चाइ-'वम्मा येत्यादि / सुरा अपसत्थभावणाभाविया, पडलापु प्फाइपसत्थभावणाभाविया य, पुणो एक्केक्का दुविहा भवंति-वम्मा य अवम्मावि, तं तं भावं वमाविउं तीरंति जे ते वम्मा, इयरे अव॥४२६॥ म्मा, ततश्च प्रशस्ताप्रशस्तयोरवाम्यवाम्या ग्राह्या इति, आह च-पसत्थवम्मा उ होति अगेज्झा अपसत्थ अव्वम्मावि य, तप्पडिक्खा उण अवम्मवम्मा ग्राह्या इति // 67-68 // स्थापना ||दार्टान्तिकमाह-'कुप्पेत्यादि / कुप्रवचनावसन्नैर्भाविता इत्थमेव भावकुटाः श्रावकाः स्वल्वप्रशस्ता भवन्ति, संविग्नैस्तु पुष्पादिकल्पैः प्रशस्ताः, वम्मा अवम्माश्च तथैवेति गाथार्थः // 1469 // द्वितीयं मूलविकल्पमाह'जे'इत्यादि / / ये पुनरभाविता आपाकान्मुक्तास्ते चतुर्विधाः, अथवा आद्यत्रयविशेषार्थमन्यो गमः-प्रथमश्छिद्रकुटो द्वितीयो राजिमान् तृतीयः खण्डः छिद्रादिप्रतिपक्षश्च सकल: संपूर्णः, अमीषां तु दार्शन्तिकमप्यङ्गीकृत्य स्वधिया प्ररूपणा कार्यति गाथार्थः // 1470 // त्रयाणामाद्यानां न विशेष इति चेत्तन्न, यतः-'सेलेयेत्यादि / शैलच्छिद्रकुटचालनिकल्पानां त्रयाणां श्रोतृणां व्याख्यानादुत्थितानां 'मिथ: परस्परं कथा प्रावत, तत्र छिद्र आह-तत्र' व्याख्यानावनौ 'बेट्ठों उपविष्टः 'सुमरिंसु' सर्व स्मृतवान् , बुघ्न| रन्ध्रच्छित्यावृतकुटकल्पत्वात् , नेदानीं स्मराम्युत्थितत्वादिति गाथार्थः // 1471 / / 'एगेणे'त्यादि / प्रक्षिप्यमाणत्वादिति युक्तिः प्रागढे, 'धन्ने'त्यादि तृतीय इत्ययमेतेषां भेद इति गाथार्थः॥१४७२॥ चालनिप्रतिपक्षमाह-'तावसे त्यादि, पुन्वद्धं कंठं दार। 'परी'त्यादि कण्ठयम् / / 'सव्वण्णु इत्यादि पूर्वार्द्धन चोद्यमुत्तरार्द्धनोत्तरम् // 'अंबे'त्यादि द्वारम् / / सयमवी'त्यादि द्वारम् // 'अवींत्यादि, मेसो थमओ / द्वारम् // 'मसउव्वेत्यादि द्वारम् / मशक इव व्यथन् जात्यादिभिः "डहरोऽकुलीणोति य दुम्मेहो दमग RECRECORROCALCIA RECEMCCCCCX
