________________ विशेषाव कोट्याचार्य वृत्ती धायिकभावानां हेतुता // 354 // // 354 // या कर्मक्षयाज्ज्ञानं जातं एवं मोदी पारंपर्येणेति, आह च-'ज' मित्यादि / 'यत्' यस्माच्छ्रतचरणयोर्मियोः क्षायिके ज्ञानचरणे लभ्येते, तयोच शिवं लभ्यते आनन्तर्येणेति गम्यते / प्रकृतोपसंहारमाह-'तो' ततः श्रुतं सचरणमिह मोक्षहेतुः पारम्पर्येणेति गम्यते, अतो युक्तोऽसावुपन्यास इति गाथार्थः॥११८२।। आह-कुतोऽयं हेतुः प्रामाणिकः ? इत्यत आह-'भावे खओवसमिए इत्यादि, अहवाऽपरं सम्बन्धमाह-'आहे' | इत्यादि // अथवाऽऽह-अनन्तरगाथायां त्रयाणामपि समायोगे मोक्ष इत्युक्तं, तच्चायुक्तं, यतः--'निजिन्ने चिय कम्मे णाणति है परिक्षीण एव कर्मणि ज्ञानलाभो, नोदिते, अतः किमत्र चरणेन ?, एतदुक्तं भवति-यथा कर्मक्षयाज्ज्ञानं जातं एवं मोक्षोपि भविष्यति | किं चारित्रेणेति ?, उच्यते, न सुयं खयदो, यदा त्वेवं तदा क्वेदं भवितुं युज्यते ?, किन्तु केवलज्ञानचरणे क्षायिक कर्मनिरणा नन्तरमुत्पत्तेः॥८३।। ततः किमित्यत आह-'तेसु'इत्यादि।तयोश्च स्थितस्य मोक्षो दृष्टःतो सुयमिह सचरणं तदट्ठाए,धायिक| द्वयार्थमाद्रियते, तत्र च वर्तमानो न प्रामोतीत्युक्तं, पृच्छति-तत्कथं ?, श्रुतं मिश्र-क्षायोपशमिकं क्षायिकं केवलं चारित्रं च, उच्यते-यतः श्रुतेऽभिहितम् // 84 // 'भावे'इत्यादि। भवनं भवतीति वा भावः, स चौदयिकादिरपि स्वादत आह-क्षायोपशमिके' | प्राग्निरूपितशब्दार्थे 'श्रुतज्ञानं श्रुतं 'भवति वर्तते, किंविशिष्टमित्याह-द्वादश अङ्गानि यस्मिन्निति तद् द्वादशाङ्गं, अपिशब्दादङ्गवा. | ह्यमपि, अथवा मत्यादिवयमपि, अथवा सामायिकचतुष्टयमपि, किं तर्हि क्षायिकमित्यत आह-केवलभावः कैवल्यं-घनघातिकर्मविरह| स्तस्मिन् ज्ञानं कैवल्यज्ञानं तस्य लाभ इति विग्रहः, स क्षय एव कषायाणां स्यात् , 'नण्णत्यत्ति नान्येन प्रकारेणेत्यर्थः॥८५। 'स-1 | व्वंपीत्यादि // सर्वमपि आस्तां तावद्देश इति, शेषं स्पष्टम् / / 86 // पश्चार्द्धव्याचिख्यासयाऽऽह-सवेत्यादि / / त्रीण्यप्येतानि पोडश| कषायक्षये, देशक्षयेऽप्यनन्तानुवन्ध्यादिलक्षणे सम्यक्त्वलामो भवति, 'ध्रुवं निश्चितं 'शिवं निर्वाणं 'सव्वखइएसुपोडशखपि इत्यादि / तयोर, श्रुतं मिश्रमायाकारपि स्वादत SHRS ARROR
