________________
श्रीदशवैकालिक
चूर्णौ
८ आचार
प्रणिधौ
॥२८५||
पर्य पडिसेवियं भवइ, अजाणमाणेण वा अकप्पिय बुद्धी ए पडिसेवियं होज्जा, तओ आसवदारेहिं उग्घाडिएहिं कम्ममसुहं आदियमाणमप्पाणं संवरे नाम वितितं च वारं तमकिच्चं नो समायरेज्जा । इयाणि तस्स सेवियस्स सोहणत्थमिदमुच्यते--' अणायारं परक्कमं०] ' ॥ ३६६ ॥ सिलोगो, ण आयारो अणायारो उम्मग्गोत्तिवृत्तं भवइ, तं परक्कमं पडिसेविऊण तं पडिविरओ गुरुसगासे आगओ आलोएज्जा, ण पुण गूहेज्जा णिण्हवेज्ज वा, तत्थ गृहणं किंचि कहणं भण्णइ, णिण्हवो णाम पुच्छिओ संतो सव्वा अवलवइ । 'सुयी सया वियडभावे असंसत्ते जिइंदिए' त्ति सुरीणाम अकलुसमयी, अहवा सो चेव सुई जो सदा वियडभावो, जिईदिओ णाम जिताणि सोयाईणि इंदियाणि जेण सो जिइंदिओ, गिहीहिं संवसणदाणकारणाईहिं वरमाणो संसत्तो, न संसत्तो असंसत्तो, जियाणि सोइंदियादीणि जेण सो जिइंदिओ, सोय साहू आयरियकुले वसमाणो - 'अमोहं वयणं कुज्जा' ।। ३६७ ॥ सिलोगो, अमोहं णाम अवनंति वृत्तं भवति, आयरिया पसिद्धा, महप्पणो नाम महंतो अप्पा सुयादीहिं जेसि ते महप्पा तेसिं महणो, अमोहं वयणं कुञ्जात्त, तेहिं जया संदिट्ठो भव, जहा मम अगुगं कज्जं करेहि, तओ तेसिं वयणं सिरसा पणमिऊण तहत्ति वायाए परिगिहिऊण कम्मुणा उववाएज्जा, आह--किमत्थमयं पयासो, आयरिओ भणइ--' अधुवं जीविअं नच्चा० ॥ ३६८ ॥ सिलोगो, अधुवं असासयं जीविअं जाणिऊण, सिद्धिमग्गं च णाणदंसणचरितमइयं तित्थंकरोवएसेण जाणिऊण, परिमितं च आउं अत्तणो णाउं भोगेहिं कयफलविवागेहिं विवि-अगप्पगारं णिव्विसेज्जा, किंच-- ' जाव जरा न पीडेई ० ' ॥ ३७० ॥ सिलोगो, जाव जरा विरूवकारिया नागच्छति, जाव वाधी दुरंतो ण जायति, जाव सोतादि इंदिया | अप्पणी पडुच्च विसयं ण हायंति ताव जिणोवदि धम्ममायरेज्जत्ति, तस्स य धम्मस्स विप्परिजाणणत्थमिदमुच्यते--' कोहं माणं
,
आलोचनादि
॥२८५ ॥