________________
श्रीदशबैकालिक
चूर्णौ.
५ अ०
॥१८८॥
तो एसति, तम्हा हत्थेण अप्पसागारियं गहेऊण एगंतमवकमेज्जा ' एगंतमवकमित्ता० ' ॥ १४५ ॥ सिलोगो, जाहे एगंतमवकतो ताहे निरुवरोहे अवगासे पडिलेहिय पमज्जिय अचित्ते थंडिले जयणाए पडिवेज्जा, जइ अतिच्छिउंकामो विस्समण तादे इरियाए पडिक्कमेइ, किंच- जत्थ परिट्ठविज्जइ तत्थ हत्थसयन्मंतरे पडिक्कमियन्वं । इदाणिमागतस्स समुद्दिसंतस्स विधी I भण्णइ - ' सिआ य भिक्खू इच्छिज्जा ० ' ॥ १४६ ॥ सिलोगो, कयाति तस्स साधुणो चित्तं भवेजा उवस्सए गंतूणं भोक्खामि, तओ ' सपिंडपातमागम्म ' सह पिंडवाएण पडिस्सयं गंतूण, उंडुयं ठाणं भवइ, तं पडिलेहइ, तत्थ विहिणा ठाविऊण भत्तपाणं पडिलोहित्ता - 'विणएणं पविसित्ता० ॥ १४७ ॥ सिलोगो, विणओ नाम पविसंतो णिसीहियं काऊण 'नमो खमासमणाणं ' ति भणतो जति से खणिओ हत्थो, एसो विणओ भण्णइ, एतेण विणएण सो मुणी पविसिऊण गुरुसगासे ठाणं ठाइउं, इरियावहियमादाय णाम जाहे गुरुसगासमागओ ताहे पडिक्कमामि इरियावहियाए विराहणाए तत्थ अरहं उच्चारता काउस्सगं ठिओ - 'आभोइताण० ' ॥ १४८ ॥ सिलोगो, आभोएत्ताण णाम णाऊणं, जो अइआरो कओ तमतियारं अह्कर्म तंमि काउस्सग्गे ठितो हियए ठविज्जा, सो य अतियारो साधुणो गमनागमणे पहुच होज्जा भत्तपाणे वा घेप्पमाणे, जो अतियारो तमणुचितेऊण उस्सारेइ, ताहे ' लोगस्सुज्जोयगरं ' कड्डिऊण तमतियारं आलोएइ, तं च इमेण पगारेण आलोएज्जा । ' उज्जुपपन्नो० ' ॥ १४९ ॥ सिलोगो, उज्जु पण्णा तस्स सोऽयं उज्जुप्पण्णी, अणुव्विग्गो णाम ण नीयं तुरियं वा आलोएइ, अव्वक्खित्तेण चेतसा नाम तमालोयंतो अण्णेण केणइ समं न उल्लावर, अवि वयणं वा अन्नस्स न देई, ततो दित्ता जं जहा बाहियं तं तहा एव हत्थं वा मत्तं वा वावारं वा आलोएइ 'न सम्ममालोइयं ० ' ॥ १५० ॥ सिलोगो, जाहे आलोइयं भवइ
आलोच
विधिः
॥१८८॥
