________________
उपासकदशांग
सानुवाद
॥८७॥
भुजो करणयाए' तिकट्टु पायवडिए पज्ञ्जलिउडे एयमहं भुज्जो भुज्जो खामेइ, खामेत्ता जामेव दिसं पाउन्भूए तामेव दिसं पडिगए । तए णं से कामदेवे समणोवासए निरुवसग्गं तिकडु पडिमं पारेह || ७ तेणं कालेणं तेणं समएणं समणे भगवं महावीरे जाव विहरइ । तए णं से कामदेवे समणोवासए इमीसे हुं फरीथी एम करीश नहि' एम कहीने पगें पड्यो अने हाथ जोडीने ए अर्थने वारंवार खमावे छे. खमावीने जे दिशाथी आग्यो हतो ते दिशाए गयो. त्यारबाद ते कामदेव श्रमणोपासक पोताने उपसर्गरहित जाणीने प्रतिमाने पारे छे..
७. ते काळे अने ते समये श्रमण भगवान् महावीर विहरे छे. त्यारबाद कामदेव श्रमणोपासक आवातथी विदित थइ 'ए प्रमाणे
नाटक करनार देवो-एम सात प्रकारनुं सैन्य जाणवु. अनीकाधिपति सात आ प्रमाणे छे प्रधान पदाति, प्रधान हाथी, एम बीजा पण सैन्याधिपति देवो जाणवा. आत्मरक्षक-अंगनी रक्षा करनारा देवो चोराशी हजार छे, ते सिवाय बीजा घणा देवो अने देवीओनी मध्यमां आ प्रमाणे 'आइक्खइ' सामान्यपणे कहे छे अने भाषते विशेषतः कहे छे, एनेज 'प्रज्ञापयति' अने प्ररूपयति' ए वे पद वडे अनुक्रमे कहे छे-ते (कामदेव श्रमणोपासक ) 'देवेण वा' इत्यादिने विशे यावत् शब्दनुं ग्रहण होवाथी आ प्रमाणे जाणवुं कोई यक्ष वडे, राक्षस वडे, किन्नर, किंपुरुष, महोरग अने गन्धर्व वडे निग्रन्थ प्रवचनथी चलायमान करवो शक्य नथी.
'इड्ढी' इत्यादि. अहीं यावत् शब्द होवाथी आ प्रमाणे समज-जुई, जसो, बलं, वीरियं, पुरिसक्कारपरक्कमेति । पटले हे कामदेव ! तें ऋद्धि-आत्मिक शक्ति, कृति-तेज, यश, बल, वीर्य अने पुरुषकारपराक्रम प्राप्त करेलुं छे.
'नाई भुज्जो करणयाप' न निषेधार्थक छे' 'आई' निपात-अव्यय वाक्यालंकारमां के अवधारण अर्थमां वपराय छे. 'भुज्जो' भूयःफरीथी करवामां हुं प्रवृत्ति करीश नहि प तात्पर्य छे.
२ कामदे
वाध्ययन
112011