________________
उपासकदशांग सानुवाद
१ आनंदाध्ययन
॥५८॥
॥५८॥
|माणे बहुजणसई निसामेइ । बहुजणो अन्नमन्नस्स एवमाइक्खइ ४-'एवं खलु देवाणुप्पिया ! समणस्स भगवओ | महावीरस्स अन्तेवासी आणन्दे नाम समणोवासए पोसहसालाए अपच्छिम० जाव अणवकङ्घमाणे विहरई। तए णं तस्स गोयमस्स बहुजणस्स अन्तिए एवमटुं सोचा निसम्म अयमयारूवे अज्झथिए ४-'तं गच्छामि णं आणन्दं समणोवासयं पासामि' एवं सम्पेहेइ, संपेहित्ता जेणेव कोल्लाए सन्निवेसे जेणेव आणन्दे समणोवासए जेणेव पोसहसाला तेणेव उवागच्छइ । तए णं से आणन्दे समणोवासए भगवं गोयमं एजमाणं पासइ, पासित्ता हट्ट जाव हियए, भयवं गोयमं वन्दइ नमसइ, वंदित्ता नमंसित्ता एवं वयासी-'एवं खलु भन्ते ! अहं इमेणं उरालेणं जाव धमणिसन्तए जाए, न संचाएमि देवाणुप्पियस्स अन्तियं पाउभवित्ता णं तिक्खुत्तो मुद्धाणेणं कोल्लाक संनिवेशनी पासे थईने जता घणा माणसोनो शब्द सांभळे छे. घगा माणसो परस्पर ए प्रमाणे कहे छ-हे देवानुप्रियो ! श्रमण भगवंत महावीरना अन्तेवासी आनन्द नामे श्रावक पोषधशालामां अपश्चिम मारणान्तिक संलेखनानुं आराधन करता काळनी दरकार नहि करता विहरे छे. त्यार बाद ते भगवंत गौतमने घणा जणनी पासेथी ए अर्थ सांभळी, विचारी आवा प्रकारनो आ संकल्प थयो-'ते माटे हुं जाऊं अने आनन्द श्रावकने जोर्ड' एम विचार करे छे. विचारीने ज्यां कोल्लाक संनिवेश छे, ज्यां पोषधशाला छे अने ज्यां आनन्द श्रमगोपासक छे त्यां आवे छे. त्यार बाद ते आनन्द श्रावक भगवान् गौतमने आवता जुए छे, जोईने ते हृष्ट-प्रसन्न अने संतुष्ट हृदय वाळो थई भगवान् गौतमने वंदन नमस्कार करे छे. वांदी अने नमीने तेणे आप्रमाणे कड्यु-'ए प्रमाणे हे भगवन् ! हुं आ उदार तप वडे यावत् धमनी-नाडीओ वडे व्याप्त शरीरवाळो थयो छु, तेथी देवानुप्रिय एवा आपनी पासे आवीने
