________________
उपासकदशांग सानुवाद
॥४९॥
णित्ता तस्सेव मित्त जाव पुरओ जेट्टपुत्तं सद्दावेद, सद्दावेत्ता एवं वयासी-एवं खलु पुत्ता! अहं वाणियगामे |
१ आनंदाबहुणं राईसर० जहा चिन्तियं जाव विहरित्तए, तं सेयं खलु मम इदाणिं तुम सयस्स कुटुम्बस्स आलम्वणं ४ |
ध्ययन ठवेत्ता जाव विहरित्तए' । तए णं जेट्टपुत्ते आणन्दस्स समणोवासयस्स तहत्ति एयमढे विणएणं पडिसुणेइ । तए (2) णं से आणन्दे समणोवासए तस्सेव मित्त जाव पुरओ जेट्टपुत्तं कुडुम्बे ठवेइ, ठवेत्ता एवं वयासी-'मा णं देवा-|
॥४९॥ | गुप्पिया ! तुम्भे अजप्पभिई केइ मम बहूसु कज्जेसु जाव आपुच्छउ वा पडिपुच्छउ वा, ममं अट्ठाए असणं वा भोजन करीने आवेला ते मित्र ज्ञाति वगेरेने यावत् विपुल अशनादि वडे तथा पुष्प वगेरे वडे सत्कार अने सन्मान करे छे सत्कार अने सन्मान करीने यावत् ते मित्र वगेरेनी पासे ज्येष्ठ पुत्रने बोलावे छे. बोलावीने तेणे ए प्रमाणे कडं-हे पुत्र ! ए प्रमाणे खरेखर हूं वाणिज्य ग्राममां घणा राजा, धनिक वगेरेने बहुमान्य छु वगेरे जेम चिंतव्युं हतुं तेम कहीने यावत् धर्मप्रज्ञप्तिनो स्वीकार करी विहरयाने समर्थ नथी, तो अत्यारे मारे मारा पोताना कुटुम्बना आलंबनभूत तने स्थापन करी यावत् धर्मप्रज्ञप्तिनो स्वीकार करी विहर्बु श्रेयरूप छे." त्यार बाद ज्येष्ठ पुत्र आनन्द श्रावकनी ए बाबतने 'तहति कहीने विनय वडे कबुल करे छे. त्यार बाद आनन्द श्रावक ते मित्र वगेरेनी समक्ष जेष्ठ पुत्रने कुटुम्बमा स्थापन करे छे, स्थापन करीने तेणे ए प्रमाणे कड्यु-हे देवानुप्रिय ! तमे कोई आजथी आमांडी तमे कोइ कोइपण काममा मने पूछशो नहि, तेम मारा माटे अशनादि 'उपस्करोतु' रांधशो नहि. 'उपकरोतु' रांधेलं होय तेने बीजा द्रव्यो वडे संस्कारित करशो मा. ते पछी मित्र, शाति वगेरेनी तथा ज्येष्ठ पुत्रनी रजा मागीने कोल्लाक नामे संनिवेश-परामा 'नायकुलंसि' स्वजनना घरे ज्यां पोषधशाला छे त्यां आवे छे. त्यां आवी पोषधशालाने प्रमार्जी स्थंडिलभूमि अने पेशाब करवानी