________________
उपासक
दशांग सानुवाद.
॥१७४॥
महावीरे एवमाइक्ग्वड़ भासह पण्णवेइ परुवेइ-नो खलु कप्पर देवाणुपिया ! समणोवासगस्स अपच्छिम० जाव वागरित्तए, तुमे णं देवाणुपिया ! रेवई गाहाबहणी सन्तेहिं जाव वागरिआ, तं गं तुमं देवाणुपिया ! एयस्स ठाणस्स आलोएहि जाव पडिवज्जाहि' । तए णं से महासयए समणोवासए भगवओ गोयमस्स 'तहत्ति एयमहं विणणं पडिसुणेइ, पडिसुणेत्ता तस्स टाणस्स आलोएइ, जाव अहारिहं च पायच्छित्तं पडिवज्जइ । तए णं से भगवं गोयमे महासयगस्स समणोवासयस्म अन्तियाओ पडिणिक्खमइ, पडिनिक्वमित्ता रायगिह नगरं मज्झमझेणं निग्गच्छ, निग्गच्छित्ता जेणेव समणे भगवं महावीरे तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता समणं भगवं महावीरं वंदड नसइ, वंदित्ता नमसित्ता संजमेग तवसा अप्पाणं भावेमाणे विहरइ । तए णं हृदयवाळो ते भगवंत गौतमने वंदन नमस्कार करे छे. त्यार पछी भगवान् गौतमे महाशतक श्रमणोपासकने आ प्रमाणे कयुं हे देवानुप्रिय ! श्रमण भगवान् महावीर आ प्रमाणे कहे छे, भाषे छे, जगावे छे अने प्ररूपं छे- हे देवानुप्रिय ! सौथी छेल्ली मारणान्तिक संलेखना वडे क्षीण धयं छे शरीर जेनुं एवा श्रमणोगासकने सत्य छतां अनिष्ट उत्तर वडे कहेतुं योग्य नथी. हे देवानुप्रिय ! रेवती गृहपनीने सद्भुत छतां अप्रिय उत्तर वडे कां छे, तो हे देवानुप्रिय ! तुं ए स्थाननी आलोचना कर, यावत् प्रायश्चित्तनो स्वीकार कर. ते पछी ते महाशतक श्रमणोपासक भगवंत गौतमनाए अर्थने 'तहति' कही बडे स्वीकार है, स्वीकारीने ते स्थाननी आलोचना करे छे, यावन यथायोप्रायश्चित्तने स्वीकारे छे, न्यार बाद भगवान् गौतम महाशतक श्रमणोपासकनी पाथी नीकले छे. नीकळीने राजगृह नगरना मध्य भागमां जाय है. जड़ने ज्यां श्रमण भगवान् महावीर के त्यों आवे छे. त्यां आवीने श्रमण भगवंत महावीरने वंदन नमस्कार करे
८ महाशतक अध्ययन
॥१७४॥