________________
उपासक
दशांग सानुवाद
महाशतक अध्ययन
॥१७३॥
का॥१७३॥
णुप्पिया! रेवई गाहावइणी संतेहिं ४ अणि?हिं ६ वागरणेहिं वागरिया, तं णं तुम एयरस ठाणस्स आलोएहि | जाव जहारिहं च पायच्छित्तं पडिवजाहि' । तए णं से भगवंगोयमे समणस्स भगवओ महावीरस्स 'तहत्ति एयमटुं विणएणं पडिसुणेइ, पडिसुणेत्ता तो पडिणिक्वमइ, पडिनिक्खभित्ता रायगिह नयरं मज्झमज्झेणं अणुप्पविसइ, अणुपविसित्ता जेणेव महासयगस्स समणोवासयस्स गिहे जेणेव महासयए समणोवासए तेणेव उवागच्छइ । तए णं से महासयए भगवं गोयमं एजमाणं पासइ, पासित्ता हट्ट जाब हियए भगवं गोयम वन्दइ नमसइ । तए णं से भगवं गोयमे महासययं समणोवासयं एवं वयासी-एवं खलु देवाणुप्पिया! समणे भगवं ख्यान कयु छ एवा श्रमणोपासकने सत्य यावत् अनिष्ट कथन वडे बीजाने उत्तर आपवो योग्य नथी. हे देवानुप्रिय ! तें रेवती गृह| पत्नीने सत्य ४ छतां अनिष्ट ६ कथन वडे उत्तर आप्यो छे, ते माटे तुंए स्थाननी आलोचना कर अने यथायोग्य प्रायश्चित्तनो स्वीकार |
कर. त्यार बाद भगवान् गौतम श्रमण भगवन्त महावीरना ए अर्थने 'तह'त्ति कही विनय वडे स्वीकारे छे. स्वीकारीने त्यांथी नी. कळे छे. नीकळीने राजगृहनगरमा मध्यभागमां थइने प्रवेश करे छे. प्रवेश करीने ज्यां महाशतक श्रमणोपासकर्नु घर छे अने ज्यां महाशतक श्रमणोपासक छे त्यां आवे छे. त्यारे ते महाशतक श्रमणोपासक भगवान् गौतमने आवता जुए छे. जोइने प्रसन्न अने संतुष्ट रूप वडे अनिच्छनीय, 'अप्रियैः' अप्रीतिकारक, 'अमनोझैः' मन वडे न जणाय, कहेवाने पण न इच्छाय तेवा, 'अमनआपैः' मनने | विचार बडे पण न प्राप्त थाय ते, जेने कहेवामां अने विचारमा मन उत्साहित न थाय एवा व्याकरणः-वचन विशेष बडे उत्तर | आपवो योग्य नथी.
सातमा उपासकदशाना आठमा अध्ययननो अनुवाद समाप्त.
