________________
३ चुलनी
उपासक
दशांग सानुवाद.
॥१०४॥
रा॥१०४||
चिन्तेइ जाव गायं आयञ्चइ, जेणं मम मज्झिमं पुत्तं साओ गिहाओ जाव सोणिएण य आयञ्चइ, जेणं ममं कणीयसं पुत्तं साओ गिहाओ तहेव जाव आयञ्चइ, जाऽवि यणं इमा ममं माया भद्दा सत्थवाही देवयगुरुजणणी पिताध्ययन दुक्करदुक्करकारिया तंपि य णं इच्छइ साओ गिहाओ नीणेत्ता मम अग्गओ घाएत्तए, तं सेयं खलु ममं एवं पुरिसं गिण्हित्तएत्तिकदृ उद्धाइए, सेवि य आगासे उप्पइए, तेणं च खम्भे आसाइए, मया महया सद्देणं को. लाहले कए। 'तए णं सा भद्दा सत्थवाही तं कोलाहलसई सोचा निसम्म जेणेव चुलणीपिया समणोवासए तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता चुलणीपियं समणोवासयं एवं वयासी-किण्णं पुत्ता! तुमं महया महया सद्देणं कोलाहले कए ? तए णं से चुलणीपिया समणोवासए अम्मयं भई सत्थवाहिं एवं वयासी-एवं खलु अम्मो ! न जाणामि, छे, यावत् मारा शरीर उपर छोटे छे. जे मारा मध्यम पुत्रने मारा पोताना घरथी लइ जाय छे, यावत् मांस अने रुधिर बडे मारा शरीरने छोटे छे.-जे मारा कनिष्ठ पुत्रने मारा पोताना घरथी लई जाय छे इत्यादि तेमज कहेवं यावत् (मारा शरीर ऊपर) छांटे छे. जे आ मारी माता देव, गुरु अने जननीरूप भद्रा सार्थवाही छे अने अत्यन्त दुष्करने करनारी छे, तेने पण मारा पोताना घरथी | लइने मारी आगळ घात करवाने इच्छे छे, ते माटे मारे ए पुरुषने पकडवो योग्य छ' एम विचारी ते 'उद्धावितः' दोडयो. ते | देव पण आकाशमा उडयो. तेणे घरनो स्तम्भ पकडयो अने अत्यन्त मोटा शब्द वडे कोलाहल कर्यो..
६. त्यार बाद ते भद्रा सार्थवाही ते कोलाहलने सांभळी, अवधारीने ज्यां चुलनीपिता श्रमणोपासक छे त्यां आवी. आवीने चुलनीपिता श्रमणोपासकने तेणे ए प्रमाणे कड्यु-हे पुत्र ! ते केम घणा मोटा शब्द वडे कोलाहल कयों ? त्यार पछी ते चुलनीपिता