________________
चन्द्रप्रमस्वामि चरित्रम्
द्वितीय: परिच्छेदः
॥२७७॥
पुण्ये मदनसुन्दरकथा।
पविसित्ता गिहद्दारं, पिहिऊण खणं पुण । निद्दा एयस्स रोसेण, सच्चेण वित्ति पासए ॥ ७६ ॥ तओ य तस्स पायंते, उवविट्ठा वराणणा । सयं पुडपुडिं देइ, नियावराहसंकिया ॥७७॥ निवो जाओ विणिद्दो य, ससंभंतो विचिंतई । का एसा दिव्वसौरब्भपरिरंभविभूसिया १॥ ७८ ॥ गयनिदो त्ति नाऊण, रायपुत्ती पयंपए । तमेगमवराहं मे, खमसु प्पाणवल्लह ! ।। ७६ ॥ किं करेमि ? निवस्सग्गे, उवविट्ठा ठिया अहं । जया विसज्जियं गीयं, तया एसम्हि आगया॥८०॥ किं न जाणामि ? तुब्मे, मसाणे तत्थ देउले। सीयकंपंतसव्वंगा, एगागिणो चिरं ठिया ॥१॥ ता सम्ममवराहो मे, सोढव्वो एस सहो । एसम्हि किंकरी तुब्भ, जं रुच्चइ करेसु तं ।। ८२॥ भणिऊण इमं वायं, तप्पाएसु पडेइ सा। राया विचिंतए एवं, अहो ! नेहवियंभियं ।। ८३ ॥ नूणमेसा बहिदुस्स, नरस्स तस्स भासए। पिया परं वरंसाए, में पड़ जंपए पियं ॥८४॥ हवउ ताव जंपेमि, किं पि जं जाणए ममं । पच्छा जाइ नियट्ठाणे, चिट्ठए वा इहेव य ॥८५ ॥ तो अमियसित्ताए, गिराए समओचियं । राया भासेइ गोरंगि:, किमेवं भण्णए तया ॥८६॥ रायपुत्ती तओ चित्ते, चिंतेइ मम पुण्णओ। एस मिल्लित्तु दुव्वक, भासए अमियं मिऊ ॥ ८७॥ स एवेस ति नाऊण, ठिया तत्थेव सा तओ। मिउभासाए भूवेण, रंजिया रमिया वि य ॥८८॥ निसाए पच्छिमे जामे, सो बाहिरनरो तओ। निम्विन्नो पिक्खिउं मग्गं, खिण्णो सीएण सबओ॥८॥
॥२७७॥