________________
चन्द्रप्रभस्वामि
चरित्रम्
॥२७२॥
सपुण्णेहिं तुमं राया, जाओ अम्हाण सामिओ । सपुण्णतारतम्मेण जाया अम्हे निमंतिणो ॥ ६ ॥ अन्न व जो जो इत्थ, सुहं जीवेह नीरुओ । धणइड्रो ससम्माणो, सो वि पुण्णप्पभावओ ॥ ७ ॥ तहिं भणी एवं, या वि चिंतियं तओ । नियपुण्णपरीणामं, दठुकामो भणेइ तो ॥ ८ ॥ पुणवंतकुले जाया, पुरिसा तप्पभावओ । पुव्वोवज्जियरज्जाई, भुंजंता पुण्णिणो कहं १ ॥ ६ ॥ जह नियववसाय प्पभावओ लहंति ते । अप्पाणुसारओ दव्वरज्जाई पुण्णिणो तओ ॥ १० ॥ तओ अहं पि पुव्वेहिं, पिऊहिं रज्जमज्जियं । भुजमाणो कहं पुण्णवंतं मन्नेमि सं न १ ।। ११ । ओ पुण्णपरिक्खाए, जामि देसंतरं पुणो । जइ पुण्णं पि मे होही, ता रज्जं भविही तहिं ॥ १२ ॥ भांति मंतिणो सामि !, मा संदेहं करेसु जं । संतेसु अन्नपुत्तेसु दिन्नं रज्जं पिऊहिं ते ॥ १३ ॥ ता एस पुण्णप्पभावो, दिट्ठो इत्थेत्व ते धुवं । देसंतरेण किं कज्जं सव्वहा दुक्खदाइणा १ ॥ १४ ॥ राया भणे किं दुक्खं, देसंतरगयस्सं वि १ । नियं पुण्णमपुण्णं वा, करिस्सह जहोचियं ॥ १५ ॥ ई भाणि सोराया, रज्जमप्पित्त मंतिणो । पुण्णसहाओ एगागी, निग्गओ नगराउ तो पढमुच्छाहसच्छाओ, पच्छिमाह दिसाइ सो । गच्छंतो सिग्धमेगागी, परिस्समेण पाविओ ॥ १७ ॥ परिस्समवसं जाया, पाया चलंति नो पुरो । मणोच्छाहेण दिज्जंतहत्थालंबा चलंति य ॥ १८ ॥ अन करा मज्झ, या वि हु पडिच्छिया । तेण रोसेण आइचो, आहणेइ करेहिं तं ॥ १६ ॥
॥ १६ ॥
द्वितीयः परिच्छेदः
पुण्ये मदन.
सुन्दर कथा
॥ २७२ ॥
