________________
श्रीउपदेशपदे
दव्वाइगोयरं तत्थ दव्वओ पुस्सफलमेयं ।। १८२ ।। खेत्तं पुण उज्रेणी कालो बहुला य पाउसे एस। भावेण धरणिपर्याछवण - नयणसंकाय रहियत्ति ।। १८३ ।। अच्चंत पहिट्ठमणा ताहे नायं जहा इमे देवा । कहमन्नहा इमेरिसरूवत्तमिमेसु जाइजा ।।१८४|| ना पडिवन्नं तं भत्तपाणमइतुट्टमाणसा जाया । पभणंति तओ तं दट्ठमागया के उगवण ।। १८५ ।। देति य ते वेउव्वियविजं तीए वसाओ ख्वाणि । दिव्वाणि माणुसाणि य कति अणेयरुवाणि ।। १८६ ।। पुणरवि ।। २४२ ।। य जेट्टमासे सण्णाभूमीगयं निमंति ति । घयपुन्नेहिं ते च्चिय देवा पुव्वं व उवओगे ।।१८७। । विहिए सबभावे अवगयम्मि पडिसेहियम्मि दिजंते । विजं वियरंति नहंगणम्मि गमणावहमबाहं ॥। १८८ || तीए किल विजाए चलिओ जा माणुसुत्तरं सेलं । न खलिञ्जइ अइबलिणावि देवदानवसमूहेण ।। १८९ । । एवं स बालकालेवि ठाणमच्च भुयाणगाण | विहरइ गुरुणा सहिओ गामागररेहिरं वसुहं ।। १९० ।। समणीमज्झम्मि ठिएण तेण गहियाणि जाणि अंगाणि । एगपयाओ पयस्यमणुसरंतस्स ताणि पुणो ।। १९१ ।। साहुसमीवे जायाई फुडयराई पढेइ पुव्वगयं । जो कोइ तंपि गहिरं कण्णाहेडेण तंपि लहुं ।।१९२।। अकिलेसेणं चिय सो पाएण बहुस्सुओ तओ जाओ । अज्झावगेण अमुणियतभावेणं जया भणिओ ॥ १९३॥ पढसु. इमं सुयमेसो तं चेवालावगं विकुट्टंतो । अच्छइ अन्नम्म ढं उओगे पढिते ॥ १९४ ।।
अह अन्नम्मि अवसरे दिणद्धसमयम्मि सूरि गएसु । बाहिं वियारेभूमि साहूसु य भिक्खणट्ठाए ॥ १९५ ॥ वइरो वसही रक्खगोति संठाविओ तओ तेण । बालत्तवससमुप्पन्नकोउगेणं निहित्ताओ ।। १९६ ॥ साहूण वेंटियाओ
श्रीवज्र
स्वामि
चरितम
।। २४२ ।
