________________
श्रीउपदेशपदे
श्रीवज्रस्वामि
M
चरितम्
॥२३६॥
रना न सुंदरो एस । इह चिटुंतो परिभाविऊणमेयं तओ भणियं ॥९२॥ धन्नो सि तुमं दुक्करकारी जं निवसिरीए लद्धाए। चायकरों तह लहुभूयसंनिहो कुणसि य विहारं ॥९३।। नाउं निवचित्तमिमो सलज्जचित्तो बहिं विहाराय । निक्खंतो तहवि य भग्गमाणसो न तरए सोढुं ॥९४॥ छुहापिवासाईए परिसहे कइवयाण दिवसाण । पेरते तीए पुरीए आगओ निवगिहोजाणे ॥९५॥ दिट्टो य अंबधाईए साहिओ नरवइस्स सो मुणइ । एस अकजं पव्वजवजणादुजओ काउं ॥९६।। जइ कहवि थिरो होजा सयमेव समागओ विभूईए । काउं पयक्खणातिगमह वंदइ तह सलाहेइ ॥९७॥ धन्नो सि तुमं कयलक्खणो सि जो तं पवनपव्वज्जो । नरयदुवारं रथं सजो न चइउमणो जोऽहं ॥९८॥ उच्छाहिओ वि एवं जया घणं कसिणमाणणं कुणइ। तो भणिओ किं कजं रज्जेण ठिओ स तुण्हिक्को | ॥९९।। तो तम्मि मुक्करजो विहडियदढनिगड बंधणनरो व्ध । तोसेण तस्स लिंगं गिण्हइ कल्लाणकप्पतरूं ॥१०॥ दिट्रेसु गुरूसु मए भोत्तव्बमभिग्गहं गहेउमिमं । संपट्टिओ स पत्तो तइयम्मि दिणे गुरुसयासे ॥१०१॥ तद्दिन्नगहियदिक्खा अणुचियभायणवसेण तं रयणि। उप्पन्नाऽसज्झविसूइगाजरो कालमणुपत्तो ॥१०२॥ अञ्चतविसुद्धमणो लद्धे सव्वटूनामगविमाणे । तेत्तीससागराऊ सुरो सरूवो समुप्पन्नो ॥१०३।। इयरो पवन्नरजो मसाणदरदड्डदारुगसमाणो । दूरमणाएजगिरो गरं व परवजणिज्जो य ॥१०४॥ अह तिव्वछुहाभिहओ सूयारे आढवेइ जावइया । इह संति भायणविही सव्वे ते उवणमेह महं ॥१०५।। भायणकालम्मि उवट्ठिएसु सम्वेसु भायणविहीसु। पेच्छणगागय-लोगाहरणेणं जेमिउं लग्गा ॥१०६।। जह पेच्छणगे मिलिएवि दुव्वले बलियगाउ पेल्नेति । तह भुत्तेवि असारे साराहारो
1||२३६॥