________________
॥२२३॥
॥१३२॥ जाहे सा सविसं तं जिमेई ता ज्झत्ति परवसा जाया । चाणकस्स निवेइयमेसो पत्तो य तुरियपयं ।। १३३ ।। नो एसावमणिजा गब्भो उयरम्मि जं मणे मुणइ । तक्कालकज्जदक्खो सत्थं सयमेव घेत्तूण ।। १३४ ।। उदरसरणि विदारिय बहुपक्कं गब्भमप्पहत्थेहि । गेण्हई पुराणधय पुण्णरूवमज्झम्मि निक्खिवइ ।। १३५ ।। लद्धोवचयस्स कमेण तस्स नामं कयं जहा एसो । होउ इह बिंदुसारो जं विसबिंदू सिरे तस्स ।। १३६ ।। गब्भत्थस्स निवडिओ न तत्थ रोमुग्गमो तओ जाओ । कालेण चंदगुत्ते निहणं पत्ते निवो से कओ ॥ १३७ ॥ पुढबुत्थाइयनिवनंदमंतिणा एगयाय तच्छिद्दं । पावेत्ता नरवइणो सुबंधुनामेण भणियमिणं ।। १३८ || देव ! न हु जइ वि तुब्भे पसायसवियासचक्खुणा वि ममं । पेच्छह तहावि तुब्भं हियमेवम्हेहिं वत्तव्वं ।। १३९|| तुब्भं जणणी चाणक्कमंतिणा फालिऊण फुडमुयरं । पंचत्तं उवणीया ता ते एत्तो वि को वेरी ? ।। १४० ।। एवं सोचा कुविएण राइणा पुच्छिया नियगधावी । तीएवि तहा कहियं मूलाओ न कारणं सिद्धं ।। १४१ ॥ पत्थावे चाणक्को समागओ भूवईवि तं दठ्ठे । भालयलरइयभिउडी झत्ति विपरम्मुहो जाओ || १४२ ।। अहह कहं गयजीवात्ति परिभवं मह करेइ एस निवा ? । परिभाविऊण एवं चाणको नियगिहम्मि गओ || १४३ ।। दाऊण गेहसारं पुत्तपपुत्ताइसयणवग्गस्स । निउणमईए विभावइ महपयसंपत्तिछाए ।। १४४ । । केण वि पिसुणेण इमो मन्ने रायावि कोविओ एवं ता तह करेमि जह सो दुक्खाभिहओ चिरं जियइ ॥ १४५ ॥ | तो पवरगंधबंधुरजुत्तिपओगेण साहिया वासा । खित्ता समुग्गयम्मी लिहियं भुजम्मि तह एवं ।। १४६ ।। जो एए वर वासे जंघित्ता इंदियाण अणुकुले । विसए निसेवइस्सइ सो वश्चिस्स जमघरम्मि ।।१४७।।
।।२२३ ।।
