________________
प्रथमः प्रकाशः।
शास्त्रम्
मावद्यापीति कधा ज्वलन् । दश दश दिनकर गज्वाला: मोऽमुचपुनः ।१६।। सम्पन्नासु प्रभा वारिधागप्रायासु ताम्बपि । ददंश दन्दशुकोऽसौ निःशूकः पादपङ्कजे ।। २० । दया दष्टापचक्राम म्ववियोंद्रकम्मदः । यपतन्मद्विपाक्रान्तो मृदुनीयादप मामपि ।। २१ ।। दशतोऽग्यसकृत्तस्य न विष प्राभवत्प्रभौ । मोक्षीरधाराभवलं केवल रक्तमक्षरत् ।। २२ ।। ततश्च पुरतः स्थित्वा किमेतदिति चिन्तयन् । बीक्षानके जगन्नाथं वीक्षापन्नः स पन्नगः । ३ ।। ततो निरूप्य रूपं तदनुरूपं जगद्गुरोः । कान्तिसाम्यतया मक्षु विध्याते तद्विलोचने ॥२५॥ उपसन्नं च तं ज्ञात्वा बभाषे भगवानिति । चण्डकोशिक बुध्यम्ब बुध्यस्व ननुमा मुहः॥२५॥ श्रुत्वा तद्भगवद्वाक्यम् हापोहं वितन्वतः । पन्नगम्य समुत्पेदे स्मरणं पूर्वजन्मनाम् ।। २६ ॥ स त्रिः प्रदक्षिणीकृन्य ततश्च परमेश्वरम् । निष्कपायः समनसाऽनशनं प्रत्यपद्यत ।। २७ ।। कृतानशनकम्मोणं निष्काणं महारगम् । प्रशमापनमजासीदन्व जासीच तं प्रभुः ।। २८ ।। कुत्राप्यन्यत्र मा यासीद्दाष्टमं विपभीपणा । इति तुण्डं बिले क्षिप्त्वा पपी स ममतामतम ॥ २६ ॥ तस्थी तथैव तत्रेव स्वामी तदनुकम्पया । परेपामुपकाराय महतां हि प्रवृत्तयः ।। ३० ।। भगवन्तं तथा दृष्ट्या विस्मयम्मेरलोचनाः । गोपाला वन्मपालाश्च तत्रोपसम्पुर्दुतम् ॥ ३१ ॥ वृक्षान्तरे तिरोभूय यथेष्टं यावलोष्टुभिः । प्रतिजघ्नुरनिनास्ते पन्नगम्य महात्मनः ॥ ३२॥ तथाप्यविचलन्तं तं वीच्य विश्रम्भभाजिनः । यष्टिभिट्टयामासुर्निकटीभूय तत्तनुम् ।। ३३ ।। आख्यन जनानां ते गोपास्ततस्तत्रागमन् जनाः । ववन्दिर महावीरममहंश्च महोरगम् ॥ ३४॥ घृतविक्रयकारिण्यो गच्छन्त्यस्तेन वर्त्मना । नागं हैयङ्गयीनेनाम्रक्षयन् पस्पृशुश्च तम् ।। ३५ ॥ आगन्य घृतगन्धेन तीक्ष्णतुण्डाः पिपीलिकाः। चक्रिरे तितउप्रायमहेस्तस्य कलेवरम् ॥ ३६॥
For Personal & Prive
Only
JanEducation internations