________________
केवलिसिद्ध्वसमसेढिएसु सवासु य गईसु ॥ १॥" आह-एवं सान्निपातिकेनैवात्मनः सदा संयोगसम्भवात् कथं । षधित्वमात्मसंयोगस्य ?, उच्यते, सहभावित्वेऽपि भावानां यदैकस्य प्राधान्यं विवक्ष्यते तदैकेनाप्यात्मसंयोगसम्भव इत्यदोष इति गाथार्थः ॥ ५५ ॥ बाह्यसम्बन्धनसंयोगमाहनामंमि अखित्तंमि अनायबो बाहिरोय(उ)संजोगो।कालेण बाहिरो खलु मीसोऽवि य तदुभए होइ॥५६॥
व्याख्या-'नाना' वस्त्वभिधायिध्वनिखभावेन, चकारात् द्रव्येण क्षेत्रेण चाकाशदेशात्मकेन, प्राकृतत्वात् तृतीयार्थे सप्तमी, प्रकृतत्वात् संयोगः, किमित्याह-ज्ञातव्यः बाह्यविषयत्वाद् 'बाह्यः, तुः पुनरर्थः 'संयोग' इति सम्बन्धनसंयोगः, 'कालेन' इति चस्य गम्यमानत्वात् कालेन च समयाऽऽवलिकादिना, तत एव संयोगो-बाह्य-1 सम्बन्धनसंयोगः 'खलु' निश्चितं, ज्ञातव्य इति योज्यम् , इदमिहैदम्पर्यम्-यः पुरुषादेर्देवदत्तादिनाना सम्बन्धोऽयं देवदत्त इत्यादिः द्रव्येण च दण्डीत्यादिः क्षेत्रेणारण्यजो नगरज इत्यादि कालेन दिनजो रजनिज इत्यादि, स सर्वो
नामादिभिर्बाधेरेवेति बाह्यः सम्बन्धनसंयोगः, भावेन तु संयोग आत्मसंयोगत्वेनोक्त एव, भवितुरनन्यत्वात् भावस्य, IM अन्यथा तस्थाभावत्वप्रसङ्ग इतीह तस्यानभिधानं, तथा कालेन बाब इति च भिन्नवाक्यताकरणं केषाञ्चिन्मतेन
कालस्यासत्त्वख्यापनार्थ, यद्वा नाम्नि क्षेत्र इति च विषयसप्तम्येव, यो हि येन सह भवति स तद्विषय एवेतिकृत्वा ।। आह-नाम्रोऽप्यभिलापत्वात् तद्विषयोऽपि संयोगोऽभिलापसंयोगः स चोक्त एवेति कथं न पौनरुत्यम्', उभ्यते,
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
