________________
३ शतके उद्देशः२
व्याख्याप्रज्ञप्तिः अभयदेवीया वृत्तिः
|सू १४६
॥१७६॥
| भगवओ महावीरस्स पभावेणं न हि ते दाणिं ममाओ भयमत्थीत्तिकट्ट जामेव दिसिं पाउन्भूए तामेव |दिसिं पडिगए ॥ (सूत्रं १४६) | 'पभुत्ति शक्तः 'समत्थेत्तिसङ्गतप्रयोजनः हाहा' इत्यादेः संस्कारोऽयं-हा हा अहो! हतोऽहमस्मीतिकृत्वा, व्यक्तं चैतत्। | 'अवियाईति, 'अपिच' इत्यभ्युच्चये 'आईति वाक्यालङ्कारे 'मुट्टिवाएणं'ति अतिवेगेन वज्रग्रहणाय यो मुष्टेबन्धने | वात उत्पन्नोऽसौ मुष्टिवातस्तेन मुष्टिवातेन 'केसग्गे'त्ति केशाग्राणि 'वीइत्था' वीजितवान् । 'इहमागए'त्ति तिर्यग्लोके 'इह समोसड्डे'त्ति सुसमारपुरे 'इह संपत्ते'त्ति उद्याने 'इहेव'त्ति इहैवोद्याने 'अजेति 'अद्य' अस्मिन्नहनि |अथवा हे आर्य !-पापकर्मबहिर्भूत ! 'आर्य !' वा स्वामिन् ! 'उवसंपज्जित्ता णं'ति 'उपसंपद्य' उपसंपन्नो भूत्वा | 'विहरामि वर्ते 'नाइभुजो'त्ति नैव भूयः ‘एवं पकरणयाए सि एवं प्रकरणतायां वर्तिष्य इति शेषः, दाणिं'ति इदानीं | सम्प्रतीत्यर्थः ॥ इह लेष्ट्वादिकं पुद्गलं क्षिप्तं गच्छन्तं क्षेपकमनुष्यस्तावग्रहीतुं न शक्नोतीति दृश्यते, देवस्तु किं शक्नोति? येन शक्रेण वज्रं क्षिप्तं संहृतं च, तथा वज्रं चढहीतं चमरः कस्मान्न गृहीत इत्यभिप्रायतः प्रस्तावनोपेतं प्रश्नोत्तरमाह
भंतेत्ति भगवं गोयमे समणं भगवं महावीरं वंदति २ एवं वदासि-देवे णं भंते ! महिड्डीए महजुतीए जाव महाणुभागे पुव्वामेव पोग्गलं खिवित्ता पभू तमेव अणुपरियहित्ता णं गिण्हित्तए ?, हंता पभू ॥ से केणटेणं |भंते ! जाव गिणिहत्तए ?, गोयमा ! पोग्गले निक्खित्ते समाणे पुवामेव सिग्घगती भवित्ता ततो पच्छा मंदगती भवति, देवे णं महिड्डीए पुब्बिंपिय पच्छावि सीहे सीहगती चेव तुरियतुरियगती चेव, से तेणटेणं
CACARLOCKENARASKAR
॥१७६॥
dain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org