________________
प्रशमरति प्रकरणम् ॥६२॥
हवे खरा त्यागर्नु स्वरूप शास्त्रकार वखाणे छे:बांधवधनेन्द्रियसुखत्यागात्त्यक्तभयविग्रहः साधुः। त्यक्तात्मा निग्रंथस्त्यक्ताहंकारममकारः॥ १७३ ॥ . भावार्थ-बान्धव, धन अने इंद्रियसुखना त्यागथी जेणे भय अने विग्रह तज्या छ, अने अहंकार ममकार तज्या छे एका त्यागी साधु ज निग्रंथ कहेवाय छे. १७३.
विवेचन-स्वजन-बांधवोनो, सुवर्णादिक धननो अने स्पर्शन प्रमुख इन्द्रिय संबंधी विषयसुखनो त्याग करवाथी एटले तेमां माध्यस्थ्य धारवाथी जेणे अहंकार अने ममकार (अहंता अने ममता ) तजी दीघां छे, अने ए रीते असंयम | परिणामनो जेणे त्याग करेल छे ते साधुने इहलोक परलोकादि सप्तविध भय, देहाध्यास (शरीर ममता) अथवा कोइ पण जातनो क्लेश रहेतो नथी. अष्टविध कर्मनो जय करवामा प्रवृत्त एवा त्यागी साधु खरा निग्रंथ महात्मा छे. १७३.
हवे शास्त्रकार सत्य संबंधी स्वरूप प्रतिपादन करे छ:अविसंवादनयोगः कायमनोवागजिह्मता चैव । सत्यं चतुर्विधं तच्च जिनवरमतेऽस्ति नान्यत्र ॥ १७४ ॥
भावार्थ-पूर्वापर अविरुद्ध वचननो उच्चार करवो भने तन मन वचननी एकता-अकुटिलता आदरवी एम चार प्रकारनुं सत्य श्री जिनेश्वर शासनमां कड्यु छ; अन्यत्र कहेलुं नथी. १७४.
विवेचन-अन्यथा स्थित वस्तुने अन्यथा भाषवी जेमके बळदने घोडो कहेवो अने घोडाने बळद कहेवो अथवा
।। ६२॥
Jain Education in
For Personal Private Use Only
W
w.jainelibrary.org
