________________
एकस्य जन्ममरणे गतयश्च शुभाशुभा भवावर्ते । तस्मादाकालिकहितमेकेनैवात्मनः कार्यम् ।। १५३ ॥
भावार्थ-संसारचक्रमां फरता एकलाने जन्ममरण करवां पडे छे, अने शुभाशुभ गतिमा जर्बु पडे छे, तेथी आत्माए एकला पोतेज पोतानुं अक्षय आत्महित साधq. १५३.
विवेचन-एकला पोतानेज जन्म मरण करवां पडे छे, अर्थात् जन्मतां तेमज मरतां कोइ बीजं स्वजनादिक सहायरूप थतुं नथी. वळी करेलां कर्म अनुसारे संसारचक्रमा फरतां देव मनुष्यादिक शुभ गतिमा अने नरकादि अशुभगतिमा जीव पोते ज जाय छे, त्यां त्यां जीवने पोताने ज जन्ममरणना दुःख-विपाक भोगवा पडे छे. ते दुःख वेदवा कोइ बीजो भावतो नथी; तेथी आत्माए पोते ज स्वाश्रयी बनी, सघळी पराधीनता त्यजीने, संयम अनुष्ठानवडे पोतानुं अत्यंत हित साधी लेवु जरुरनुं छे. १५३.
हवे शास्त्र कार चोथी अन्यत्व भावनानुं स्वरूप प्रतिपादन करे छे:अन्योऽहं स्वजनात्परिजनाच विभवाच्छरीरकाचेति। यस्य नियता मतिरियंन बाधतेतं हि शोककलिः|१५४
भावार्थ-डं स्वजनथी, परिजनथी, वैभवथी अने शरीरथी जुदो छु एवी जेनी निश्चित मति छे तेने शोक-संताप संभवतो नथी. १५४.
विवेचन-'माता-पिता, पुत्र-कलत्रादिकथी हुं न्यारो छु, दास-दासी प्रमुख परिजनथी हुं न्यारो छु, तेमज धन
Jain Education Internationa
For Personal Private Use Only
wow.jainelibrary.org
