________________
श्री प्रशामरति
प्रकरणम्
॥। ४५ ।।
***********
Jain Education International
जो ते मनोहर होय तो ज भोगजिनोने सुखदायक लागे छे; अन्यथा सुखदायक लागता नथी. तेवा परवशता भरेलां भोगसुखनो प्रतिबंध शा माटे राखवो जोइए ? न ज राखवो जोइए. तेथी तेवो भोगाभिलाष तजीने जे सुख कायम टकी रहे, जेमां पूर्वोक्त भय लेशमात्र संभवितज नथी भने जे निज सत्तामांज रहेलुं छे भने जे रागद्वेष रहित - मध्यस्थ, शान्त कषायवंतने सहेजे प्राप्त थह शके के एवं प्रशमसुख प्राप्त करवाने ज प्रयत्न करवो उचित छे. १२१-२२.
उक्त प्रशमसुख प्रयत्नशील एवा पुरुषार्थी जनोने प्राप्त थवं सुलभ छे एम शास्त्रकार दर्शावे छेयावत्स्वविषयलिप्सोरचसमूहस्य चेष्टयते तुष्टौ । तावत्तस्यैव जये वरतरमशठं कृतो यत्नः ॥ १२३ ॥ यत्सर्वविषयकांक्षोद्भवं सुखं प्राप्यते सरागेण । तदनन्तकोटिगुणितं सुधैव लभते विगतरागः ॥ १२४ ॥ इष्टबियोगाप्रियसंप्रयोगकांचासमुद्भवं दुःखम् । प्राप्नोति यत्सरागो न संस्पृश्यति तद्विगतरागः ॥ १२५ ॥ प्रशमितवेदकषायस्य हास्यरत्यरतिशोकनिभृतस्य । भयकुत्सानिरभिभवस्य यत्सुखं तत्कुतोऽन्येषाम् ? १२६
अर्थ - पोताना विषयने मेळववा भातुरतावाळी इंद्रियोने संतुष्ट करवाने जेटलो प्रयत्न कराय छे तेटलो प्रयत्न कपट रहितपणे तेनो जय करवाने श्राचरखो श्रेष्ठ छे. सर्व विषयनी स्पृहाथी उत्पन्न थतुं जे सुख रागातुर मेळवे छे, तेथी अनंत कोटी सुख विरागी माणस सहजमां मेळवे छे. इष्ट वियोग भने अनिष्ट संयोगनी चिंताथी उत्पन्न थतुं जे दुःख सरागी पामे के तेनो स्पर्शमात्र पण विरागीने थतो नथी. विषयकषाय रहित, हास्य, रति, अरति भने शोकभी निराळो तेमज
For Personal & Private Use Only
।। ४५ ।।
www.jainelibrary.org.
